залаце́ць, ‑ее; незак.

Разм.

1. Станавіцца залатым, набываць адценне, колер золата. На ўсходзе паволі залацее неба.

2. Вылучацца сваім залатым колерам; блішчаць, як золата (пра што‑н. залацістае, бліскучае). Залацеюць на першых праменнях сонца пяскі Сухіх грудоў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залаці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Крупінка золата, залатая пылінка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злі́ткавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да злітка, сустракаецца ў выглядзе зліткаў. Зліткавае золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dukatowy :

~e złoto — чырвонае (чыстае) золата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

золатаздабыва́ючы, ‑ая, ‑ае.

Які здабывае золата. Прыамур’е — адзін з перспектыўных золатаздабываючых раёнаў Далёкага Усходу. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напалеандо́р, ‑а, м.

Французская залатая манета вартасцю ў 20 франкаў, змяшчае 5,8 грамаў чыстага золата.

[Фр. Napoléon d'or.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gold​1 [gəʊld] n. зо́лата

♦

as good as gold ве́льмі паслухмя́ны; до́брых паво́дзін (пра дзяцей)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

черво́нный​I прил.

1. / черво́нное зо́лото чырво́нае (чы́стае) зо́лата;

2. (красный) уст. чырво́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перкаля́цыя, ‑і, ж.

Спец. Спосаб вышчалочвання руд (пераважна медных акісленых і тых, у якіх утрымліваецца золата).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Góldgrube

f -, -n капа́льня зо́лата; перан. залато́е дно

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)