транскрыпцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да транскрыпцыі (у 1, 2 знач.). Транскрыпцыйная сістэма. Транскрыпцыйныя знакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інсі́гніі

(лац. insignia)

знакі вышэйшай улады (скіпетр, залатая дыядэма і інш.) у рымскіх імператараў; знакі адрознення вышэйшых магістратаў 1 у час рэспублікі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Пунктуацыя 8/628, гл. Знакі прыпынку

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пятліцы (знакі адрознення, ваен.) 4/587

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

marking [ˈmɑ:kɪŋ] n.

1. маркіро́ўка

2. праве́рка пісьмо́вых рабо́т і выстаўле́нне адзна́к

3. aeron. апазнава́льныя зна́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пака́тны спец. укло́нный;

~ныя зна́кі на чыгу́начных пуця́х — укло́нные зна́ки на железнодоро́жных путя́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адро́зненне, -я, н.

1. Непадобнасць, розніца паміж кім-, чым-н., рыса, асаблівасць, якая робіць адметнымі прадмет, з’яву ад іншага прадмета, іншай з’явы.

Істотнае а.

Дыялектныя адрозненні.

2. Ужыв. ў некаторых выразах для абазначэння ўзнагароды, заахвочвання якой-н. дзейнасці.

Знакі адрознення (пра ордэны, медалі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радо́к, -дка́, мн. -дкі́; -дко́ў, м.

1. гл. рад¹.

2. Частка тэксту або асобныя словы, літары, іншыя знакі, надрукаваныя ці напісаныя ў адну лінію.

Р. верша.

◊

Радок у радок — даслоўна, літаральна (спісаць, сказаць і пад.).

Чытаць паміж радкоў — здагадваючыся пра скрыты сэнс напісанага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задыя́к, ‑а, м.

Дванаццаць сузор’яў, праз якія Сонца праходзіць свой бачны шлях на працягу года.

•••

Знакі задыяка гл. знак.

[Ад грэч. zōdiakós (kyklōs) — звярыны круг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

arbitrary [ˈɑ:bɪtrəri] adj.

1. адво́льны; выпадко́вы

2. самаво́льны; дэспаты́чны

3. умо́ўны;

arbitrary signs/symbols умо́ўныя зна́кі/сі́мвалы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)