казакі́н
(фр. casaquin)
уст. мужчынскае верхняе адзенне на апліках, са зборкамі ззаду.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тры́сель
(англ. trysail)
косы трохвугольны або чатырохвугольны парус, які ставіцца ззаду мачты.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
back-seat [ˌbækˈsi:t] n. ме́сца зза́ду
♦
a backseat driver iron. чалаве́к, які́ хоча кантралява́ць то́е, што не ўвахо́дзіць у яго́ абавя́зкі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Зад. Рус., укр., балг., макед. зад, польск., в.-луж., чэш. zad ’тс’, славен. zad прыслоўе ’назад, ззаду’, серб.-харв. за̑д ’задняя частка цела’, балг., макед. (прысл., прыназ.) зад ’ззаду, услед за’. Ст.-слав. зади (прысл.) ’ззаду, назад’. Ст.-рус., ст.-бел. задъ ’задняя частка, задні бок розных прадметаў’. Прасл. zadъ. Праабражэнскі (1, 240) расчляняе за‑дъ (як пере‑дъ), параўн. над‑ъ, по‑дъ. Відэман, BB, 30, 222; Мейе, RÉS, 9, 127; Шанскі, 2, З, 27; БЕР, 1, 584–585; Махэк₂, 708; Покарны, 1, 452. Фасмер (2, 73), які схіляецца да гэтага пункту гледжання, дае і супастаўленні з авест. zadah грэч. χόδανος ’зад’, арм. jet ’хвост’ і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паза́дзе, прысл.
Абл. Ззаду. Тут у гутарку ўступіла дзяўчына, што сядзела пазадзе. Мурашка. Мы ішлі пазадзе з камандзірам засады. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
максі́м, ‑а, м.
Станковы кулямёт асобай канструкцыі. Ззаду за намі ідуць кулямётчыкі і па бруку ляскочуць жалезныя колы «максімаў». Галавач.
[Англ. maxim ад імя амерыканскага вынаходніка-інжынера Хайрэма Максіма.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэтраншэме́нт
(фр. retranchement = адсяканне)
уст. ваеннае ўмацаванне, размешчанае ззаду галоўнай пазіцыі таго, хто абараняецца.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
падса́нкі, ‑нак; адз. няма.
Спец. Кароткія санкі, што прывязваюцца ззаду да вялікіх саней пры перавозцы доўгіх прадметаў (бярвення, дошак і пад.); каркі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распо́рак, ‑рка, м.
Фасонны разрэз у адзенні; распорка. Кацялком пабразгвае нямецкі «зольдат», апрануты ў лёгкі мышынага колеру фрэнчык з распоркам ззаду. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сяміпудо́вы, ‑ая, ‑ае.
Масай у сем пудоў. [Тарас Іванавіч] скраўся ззаду, наваліўся ўсім сваім сяміпудовым целам на Лабановіча і ўшчаміў яго жалезнымі рукамі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)