2) (vonD) пахо́дзіць (ад чаго-н.), здара́цца (ад чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
предше́ствоватьнесов. папярэ́днічаць; (быть перед чем) быць (перад чым); (происходить перед чем) адбыва́цца (перад чым); (случаться перед чем)здара́цца(перад чым);
э́тому предше́ствовал ряд собы́тий пе́рад гэ́тым адбы́ўся (быў) рад (шэ́раг) падзе́й;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Скок — дзеянне паводле дзеяслова скакаць (гл.) (ТСБМ, Нас., Ласт., Байк. і Некр.), дыял. таксама скік (гл.), скок, ско́кі ‘танцы’ (ТСБМ, Ласт., Гарэц., Касп., Сержп. Прымхі, Сл. ПЗБ), таксама і скакі, гл. Укр.скок, скік, рус.скок, бранск. ‘скокі, танцы’, ст.-рус.скокъ ‘скакун’, польск., в.-луж., н.-луж.skok, чэш., славац.skok ‘скок’, серб.-харв.ско̑к ‘скок; вадапад’, славен.skòk ‘скок’, балг.скок ‘скок; вадапад’, макед.скок ‘скок’. Прасл.*skokъ, якое мае паралелі ў літ.šókti ‘скакаць; танцаваць’, лат.sâkt ‘пачынаць’, ст.-в.-ням.giscëhan ‘здарацца’ і інш.; гл. Фасмер, 3, 645 з літ-рай. Борысь (552) параўноўвае яшчэ з літ.kuokìnė ‘вячоркі са скокамі’ < kuokas (старое) ‘скок; скокі’, skúoc ‘гоп!’ і ўзводзіць да і.-е.*(s)kōk‑ ‘хутка рухацца ўгару’ ад і.-е.*kāk‑/ḱāk‑; гл. яшчэ БЕР (6, 766- 767), дзе мяркуецца пра і.-е. корань *(s)kek‑. Гл. скочыць.