observance [əbˈzɜ:vəns] n.

1. прытры́мліванне, выкана́нне (законаў, правілаў, звычаяў і да т.п.)

2. звыч. pl. абра́д, звы́чай, рытуа́л;

ritual observances рытуа́льныя абра́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

convention [kənˈvenʃn] n.

1. дамо́ва, дагаво́р, пагадне́нне, канве́нцыя

2. звы́чай

3. theatre умо́ўнасць

4. сход, з’езд;

a teachers’ con vention з’е́зд наста́ўнікаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

used​3 [ju:st] v. : he used to ён меў звы́чай;

I used to see him often. Я, бывала, часта з ім бачыўся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прегреша́ть несов., уст.

1. (грешить) грашы́ць;

2. (совершать проступок) паруша́ць (зако́н, звы́чай і да таго́ падо́бнае);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

прегреши́ть сов., уст.

1. (согрешить) саграшы́ць;

2. (совершить поступок) пару́шыць (зако́н, звы́чай і да таго́ падо́бнае).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

гарадскі́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да горада (у 1 знач.). Гарадская вуліца. Гарадскі парк. Гарадскі звычай.

2. у знач. наз. гарадскі́, ‑ога, м.; гарадска́я, ‑ой, ж. Жыхар, жыхарка горада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́бык ’звычай’ (Яруш.). Рус. о́бык, серб.-харв. обіка ’тс’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад абыкнуць ’звыкнуць’. Параўн. рус. дыял. абыкнуць ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ада́т

(ар. adat)

няпісаны закон, звычай у народаў, якія вызнаюць іслам (лічыцца дадаткам да шарыяту).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

zwyczaj, ~u

м.

1. звычай; нораў;

2. навык, звычка; звычай;

mieć zwyczaj (w ~u) — мець звычку;

wejść w zwyczaj — увайсці ва ўжытак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дзяўбці́ся, ‑бецца; пр. дзёўбся, дзяўблася, ‑лося; незак.

1. Разм. Мець звычай, прывычку біцца дзюбай (пра птушак). — Гляньце, гляньце, — наш дроздзік дзяўбецца. Сіпакоў.

2. Дзяўбці адзін аднаго. Два пеўні дзяўбуцца.

3. Зал. да дзяўбці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)