а-ая зварка — зварка, пры якой месцы судакранання металаў плавяцца газакіслародным полымем.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
аўтаге́ннытех., мед. автоге́нный;
~ная зва́рка — автоге́нная сва́рка;
~ная трэніро́ўка — автоге́нная трениро́вка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тэрмакампрэ́сія
(ад тэрма- + кампрэсія)
зварка металічных вырабаў ціскам пры высокай тэмпературы (напр. пры вырабе транзістараў).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
электразва́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Рмн. ‑рак; ж.
1.Зварка металаў пры дапамозе электрычнай энергіі. І хоць Алена ўпэўнена брала ў рукі электразварачны апарат, усё ж майстар пабаяўся даць ёй рабіць электразварку.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
autogén
a
1) тэх. аўтаге́нны
~e Schwéißung — аўтаге́нная зва́рка
2) псіхал. аўтаге́нны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
дугавы́
1. дугово́й;
~ва́я вытво́рчасць — дугово́е произво́дство;
2.тех. дугово́й;
д. генера́тар — дугово́й генера́тор;
○ ~ва́я зва́рка — дугова́я сва́рка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
га́завы1, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да газу 1 (у 1 знач.), звязаны з яго выкарыстаннем. Газавая прамысловасць.// Які дзейнічае пры дапамозе газу. Газавы рухавік. Газавая турбіна. Газавая пліта.
2. Звязаны з прымяненнем газаў як сродку барацьбы. Газавая атака.
•••
Газавае рэзаннегл. рэзанне.
Газавая гангрэнагл. гангрэна.
Газавая зварка — тое, што і газазварка.
га́завы2, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да газу 2. // Зроблены з газу 2. Газавая хустка.
га́завы3, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да газы. Газавая бочка.// Які дзейнічае пры дапамозе газы. Газавая лямпа. Газавы ліхтар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
га́завыI Gas n -;
га́завы заво́д Gáswerk n -(e)s, -e;
га́завая пліта́ Gásherd m -(e)s, -e; Gáskocher m -s, -;
га́завы лічы́льнік Gásuhr f -, -en, Gásmesser m -s, -;
га́завая зва́рка Gásschweißen n -s;
га́завае радо́вішча Gásvorkommen n -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
АРГО́Н
(лац. Argon),
Ar, хімічны элемент VIII групы перыяд. сістэмы элементаў, ат. н. 18, ат. м. 39,948; інертны газ. Атмасферны аргон складаецца з трох стабільных ізатопаў: 36Ar (0,337%), 38Ar (0,063%), і 40Ar (99,6%). У атмасферы 16·1012т аргону, у зямной кары 0,165·1012т, у вадзе 0,75·1012т. Адкрыты ў 1894. Газ без колеру і паху, малекула аднаатамная, пры звычайных умовах хімічна інертны, tкіп -185,9 °C. Атрымліваюць раздзяленнем газаў пры глыбокім ахаладжэнні паветра. Выкарыстоўваецца ў металургічных (аргонадугавая зварка алюмініевых і алюмамагніевых сплаваў) і хім. працэсах (пры атрыманні звышчыстых рэчываў), для запаўнення эл. лямпаў і газаразрадных трубак, вызначэння ўзросту мінералаў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
атмасфе́ра, ‑ы, ж.
1.толькіадз. Газападобная абалонка Зямлі і некаторых іншых планет. Высокія слаі зямной атмасферы.
2.толькіадз. Паветра. [Пранук:] — Колькі дзён дажджы ішлі. Вільгаці багата ў атмасферы.Лынькоў.
3. Адзінка вымярэння ціску. Ціск больш за сто атмасфер.
4.Спец. Газ ці сумесь газаў, прызначаныя для правядзення ў іх асяроддзі якіх‑н. дзеянняў. Зварка ў атмасферы вадароду. Атмасфера кабіны касмічнага карабля.
5.перан. Навакольнае асяроддзе, абставіны. Атмасфера ідэйнай барацьбы. Атмасфера давер’я. Атмасфера павагі да чалавека працы. Атмасфера працоўнага ўздыму. □ Усе гэтыя клопаты і справы адганялі думкі ад хваробы, уносілі ў невялічкую леснічоўку.. дух змагання, атмасферу баявога напружанага жыцця.Лынькоў.
[Ад грэч. atmos — дыханне і sphaira — шар.]
•••
Атмасфера згушчаецца — пра ўзнікненне напружанага становішча, абставін.
Разрадзіць атмасферу — паслабіць напружанне ў якіх‑н. абставінах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)