флебі́т, ‑у, М ‑біце, м.

Запаленне вены.

[Ад грэч. phleps, phlebós — жыла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ны́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Орган мочавыдзялення ў чалавека і пазваночных жывёл.

Запаленне нырак.

|| прым. ны́рачны, -ая, -ае.

Нырачныя сасуды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міэлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Запаленне спіннога мозга.

[Ад грэч. myelós — мозг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панары́цый, ‑ю, м.

Спец. Гнойнае запаленне тканак пальца.

[Лац. panaricium — валасень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прастаты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Спец. Запаленне праста́ты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перыкарды́т, ‑у, М ‑дыце, м.

Спец. Запаленне перыкарда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перытані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Спец. Запаленне брушыны.

[Ад грэч. peritónaion — брушына.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перыясты́т, ‑у, М ‑стыце, м.

Спец. Запаленне надкосніцы.

[Ад грэч. perí — вакол і osteón — косць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піядэрмі́я, ‑і, ж.

Запаленне скуры, выкліканае гнаяроднымі мікробамі.

[Грэч. pýon — гной і dérma — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плеўрапнеўмані́я, ‑і, ж.

Крупознае запаленне лёгкіх, ускладненае плеўрытам.

[Ад грэч. pleurā — бок і pneumōn — лёгкае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)