Справу́нкі, адз. л. справу́нак ‘заняткі, справы’, ‘рэч, якую хто-небудзь каму-небудзь справіў, купіў’ (ТСБМ, Нас., Сцяшк., Касп., Варл., Барад., Жд. 2), ‘пакупка’ (беласт., Сл. ПЗБ, Нар. Гом.). З польск. sprawunek ‘тс’, на што ўказвае суф. ‑унак; гл. Гіст. лекс., 260.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заня́так м

1. (праца, справа) Beschäftigung f -, Tätigkeit f -;

па бо́чны заня́так Nébenbeschäftigung f;

без пэ́ўных заня́ткаў beschäftigungslos;

3. мн заняткі (вучэбныя, ўрокі) Únterricht m -(e)s; Léhrveranstaltungen pl (у ВНУ);

4. вайск Übung f -, -en;

страявы́я заня́ткі Exerzíerausbildung f -;

палявы́я заня́ткі Geländeausbildung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

habitually [həˈbɪtʃuəli] adv. прывы́чна, звы́чна, звы́кла; звыча́йна;

He is habitually late for classes. Ён заўсёды позніцца на заняткі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

activity [ækˈtɪvəti] n.

1. акты́ўнасць, дзе́йнасць

2. pl. activities заня́ткі, дзе́йнасць, мерапрые́мствы (пра спорт, адпачынак і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Práktikum

n -s, -ktika практы́чныя заня́ткі, пра́ктыка (студэнтаў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zwéistündig

a двухгадзі́нны

ein ~er Únterricht — двухгадзі́нныя заня́ткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

PT [ˌpi:ˈti:] BrE (скар. ад physical training) фізі́чная падрыхто́ўка;

PT lessons at school заня́ткі па фізі́чным выхава́нні ў шко́ле

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дзе́йнасць, -і, ж.

1. Заняткі, праца ў якой-н. галіне.

Гаспадарчая д.

Педагагічная д.

Навукова-даследчая д.

2. Сукупнасць дзеянняў, мерапрыемстваў якога-н. прадпрыемства, установы і пад.

Д. бібліятэкі.

Д. школы па выхаванні моладзі.

3. Работа, функцыянаванне якіх-н. органаў арганізма або дзеянне сіл прыроды.

Д. сэрца.

Д. вулкана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рэпеты́тар, ‑а, м.

Той, хто рэпеціруе (у 2 знач.). Зімою, калі былі заняткі ў семінарыі, .. [Лынькоў] быў рэпетытарам гультаяватых і тупаватых панічоў — купецкіх і чыноўніцкіх сынкоў. С. Александровіч.

[Ад лац. repetitor — той, хто паўтарае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

продли́ть сов. працягну́ць, прадо́ўжыць; (отсрочить) адтэрмінава́ць;

продли́ть заня́тия працягну́ць заня́ткі;

продли́ть больни́чный лист працягну́ць (прадо́ўжыць, адтэрмінава́ць) бальні́чны ліст;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)