pawn​2 [pɔ:n] v. закла́дваць (што-н. у ламбардзе);

He pawned his gold watch to pay the rent. Ён заклаў свой залаты гадзіннік, каб расплаціцца за кватэру.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

навідаво́ку, прысл.

Разм. Так, што ўсе бачаць. У хаце пачынала ўжо змяркацца, а вайскоўцы сядзелі не надта навідавоку, дык Юрый Паўлавіч у першы момант не пазнаў Андрэя. Кулакоўскі. Дзівіўся я: Навідавоку Смяецца яблык залаты, А людзі ўсе чамусьці збоку Бяруць зялёныя плады. Маляўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schwárzrótgóld, schwárz-rót-góld

adv inv чо́рна-чырво́на-залаты́ (колеры нямецкага нацыянальнага сцяга)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пенснэ́, нескл., н.

Акуляры, якія не маюць дужак і трымаюцца на пераноссі пры дапамозе спружынкі. На пераноссі яго [Сякерына] шылаватага носа немаведама як трымалася, зачапіўшыся залатым павучком, пенснэ, ад левага шкельца якога для страхоўкі быў перакінуты тоненькі залаты ланцужок, які бліскучай дужкай чапляўся за вуха. Сабаленка.

[Фр. pince-nez.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяшок, ✂, м.

  1. Тое, што і мех (у 1 знач.).

    • М. з мукой.
    • Залаты м. (перан. пра вельмі багатага чалавека).

  2. Тое, што і мех​1 (у 2 знач.).

    • М. аўса.

  3. перан. Поўнае акружэнне войскамі праціўніка.

    • Апынуцца ў мяшку.

  4. Прыстасаванне ў жывёл і раслін для змяшчэння чаго-н. (спец.).

    • Зародкавы м.
    • Зашчочныя мяшкі.

  5. Аб непаваротлівым, нязграбным або някемлівым чалавеку (разм.).

|| памянш. мяшочак, ✂ і мяшэчак, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

жэто́н, ‑а, м.

1. Металічны знак, які паказвае на прыналежнасць да якой‑н. арганізацыі ці таварыства або выдаецца на памяць аб якой‑н. падзеі. Залаты жэтон.

2. Значок, часцей у форме металічнага кружка, які дае права на атрыманне чаго‑н. Жэтон на алей. Жэтон на сок.

[Фр. jeton.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gold

[goʊld]

1.

n.

1) зо́лата n.

2) залаты́я манэ́ты

2.

adj.

1) залаты́, з зо́лата, як зо́лата

2) сьветла-жо́ўты, залаці́сты (пра ко́лер)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

жоўты, пажоўклы, зжаўцелы; залаты, медны, мядзяны (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

кры́жык, ‑а, м.

1. Памянш. да крыж (у 1, 4 знач.); маленькі крыж. Яніна здымае з сябе залаты крыжык. Козел. — А ты хоць які крыжык заслужыў? Грахоўскі.

2. Тое, што і крыж (у 3 знач.). На графіку з’яўляюцца ўсё новыя і новыя лініі, рыскі, крыжыкі, кружочкі, лічбы. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

medalista

м. медаліст; прызёр;

złoty medalista — залаты медаліст (прызёр);

medalista w biegach sprinterskich — медаліст у спрынтарскім бегу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)