заколоти́ть сов.

1. забі́ць, мног. пазабіва́ць;

2. (начать стучать) загру́каць, загруката́ць, загрукаце́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

гол, -а, мн. галы́, гало́ў, м.

У спартыўных гульнях: забіты або прапушчаны мяч, шайба і пад., а таксама ачко, якое каманда выйграе пры пападанні мяча ў вароты праціўніка.

Забіць г.

|| прым. галявы́, -а́я, -о́е.

Г. момант ля варот.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ухо́даць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак. (разм.).

1. каго (што). Пазбавіць жыцця, забіць.

2. каго (што). Змардаваць, змучыць.

Уходала яго хвароба.

Уходалі сіўку крутыя горкі (прымаўка).

3. што. Патраціць, расходаваць або з’есці.

У. многа грошай.

Уходалі гаршчок кашы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Закатру́піць, закатру́піті ’забіць’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. zakatrupić ’тс’, дзе za‑, ka‑, прэфіксальныя, а корань trup‑ (гл. труп).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пахутрава́ць (войны) ’забіць’ (браг., Мат. Гом.). З ⁺/ш- футраваць — зрабіць футрыну; апошняе з польск. futryna < futro < ням. Futter ’кажух’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kill two birds with one stone

забі́ць двух за́йцаў адны́м стрэ́лам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

upolować

зак. упаляваць; забіць (на паляванні)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

níederhauen

* vt

1) ссяка́ць

2) засячы́, забі́ць (ворага)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ухло́пать сов., прост.

1. (убить) укако́шыць; забі́ць;

2. (истратить, израсходовать) усадзі́ць, угаці́ць, убу́хаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Ге́гнуць ’памерці; забіць’ (Сцяц.). Здаецца, гукапераймальнага паходжання Параўн. рус. ге́кнуть ’ударыць, упасці’, ги́гать ’шумець, запалохваць крыкам’, укр. гигнути ’шпурнуць, кінуць на зямлю; здохнуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)