зацьме́нне, -я, н.

1. Астранамічная з’ява, калі адно нябеснае цела або яго цень закрывае другое нябеснае цела. З. Месяца. Сонечнае з.

2. перан. Часовае замарачэнне галавы. На яго найшло нейкае з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

флюарэсцэ́нцыя, ‑і, ж.

З’ява свячэння некаторых рэчываў пасля таго, як асвятляльныя прамяні спыняюць дзеянне.

[Ад лац. fluor — цячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навальніца назоўнік | жаночы род

  1. Атмасферная з’ява — дождж з громам і маланкай.

    • Ліпеньскія навальніцы.
    • Ваенная н. (пераноснае значэнне: грозныя падзеі).

  2. пераноснае значэнне: Бяда, небяспека.

|| прыметнік: навальнічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пачварны прыметнік

  1. Вельмі непрыгожы, такі, як у пачвары (у 1 знач.).

    • П. твар.

  2. пераноснае значэнне: Незвычайны, выключна па сваіх адмоўных якасцях.

    • Пачварная з’ява.

|| назоўнік: пачварнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

заканамерны прыметнік

  1. Які адпавядае законам (у 1 знач.).

    • Заканамерная з’ява.
    • Заканамернае дзеянне.

  2. Тое, што і законны (у 2 знач.).

    • Ваша пытанне цалкам заканамернае.

|| назоўнік: заканамернасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

объясни́мый вытлумача́льны, той, які́ (што) мо́жна вы́тлумачыць;

объясни́мое явле́ние з’я́ва, яку́ю мо́жна вы́тлумачыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

адзіна́кі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Такі самы, аднолькавы. Звычайная, простая з’ява, Закон адзінакі для ўсіх. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нетыпо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае асаблівасцей, уласцівых якому‑н. тыпу. Нетыповая з’ява. Нетыповы факт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fotoelektryczny

fotoelektryczn|y

фотаэлектрычны;

zjawisko ~e — фотаэлектрычная з’ява

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэвербера́цыя, ‑і, ж.

Спец. З’ява паступовага затухання гуку ў закрытых памяшканнях пасля спынення дзеяння крыніцы гуку.

[Ад лац. reverbo — адкідваю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)