alas [əˈlæs] interj. lit. (вокліч, які перадае засмучэнне, шкадаванне) на жаль; эх; ды дзе там

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ану выклічнік | размоўнае

  1. Ужыв. для выражэння закліку або прымушэння да дзеяння.

    • Ану, за косы ды на лугі!

  2. Адпаведнае словам «адвяжыся», «адстань» і пад.

    • Ану цябе, Максім!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Wie

es kommt auf das ~ an — ≅ i так, ды не так; i то́е, ды не то́е

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Раскаве́зіць ’разбіць ды крыві’ (дзятл., Жыв. сл.), сюды ж, відаць, роскові́зыты: росковізыты губы ’распусціць губы’ (Клім.). Звязана з раскаве́сіць (гл.) з экспрэсным азванчэннем с → з і працягам семантыкі, які тлумачыцца праз магчымую рэдукцыю зафіксаванага значэння: ’разбіць ды крыві [губы]’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

raw-boned

[,rɔˈboʊnd]

adj.

кашча́вы; ве́льмі худы́, ску́ра ды ко́сьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

skinny

[ˈskɪni]

adj.

ве́льмі то́нкі, ве́льмі худы́, ску́ра ды ко́сьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

сунуцца​1 дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Кінуцца, палезці куды-н., паспрабаваць зрабіць што-н.

  • Сунуўся ў дзверы, ды назад.
  • С. ў бойку карнікі не адважыліся.

|| незакончанае трыванне: совацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мулка безасабовая форма | выказнік

Цвёрда.

  • М. сядзець.
  • Мякка сцеле, ды мулка спаць (прыказка; размоўнае неадабральнае) — ужыв. ў дачыненні да таго, хто добры на словах, а не на справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

цесната назоўнік | жаночы род

  1. гл. цесны.

  2. Адсутнасць прасторы.

    • Жыць у цеснаце.
    • У цеснаце, ды не ў крыўдзе (прыказка).

  3. Скапленне людзей на малой прасторы.

    • У аўтобусе ц.

|| прыметнік: цеснаваты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адзежа назоўнік | жаночы род

Тое, што і адзенне (у 1 знач.).

  • Набыць зімовую адзежу.

|| памяншальная форма: адзежка.

  • Каб не ежка ды не адзежка, была б грошай дзежка (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)