метро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж. (разм.).

1. Мерка (звычайна двухметровая), пры дапамозе якой падлічваюць што-н. у метрах.

2. Пра дровы, дошкі і пад. даўжынёю ў адзін метр.

Дошка-м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрыво́тня, ‑і, ж.

Хлеў або павець для дроў. У дрывотні бацька.. калоў дровы. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́злы, -аў.

1. Сядзенне для фурмана ў перадку экіпажа.

2. Падстаўка для пілавання дроў у выглядзе бруса на чатырох ножках, збітых крыж-накрыж.

Пілаваць дровы на козлах.

3. Спосаб састаўлення вінтовак.

Саставіць вінтоўкі ў к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кало́ць², калю́, ко́леш, ко́ле; калі́; ко́латы; незак., што.

Рассякаць, здрабняць на часткі.

К. лёд.

К. дровы.

|| зак. раскало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы і пакало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы.

|| наз. ко́лка, -і, ДМ -лцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падапа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Дапаліць усё, многае. Падапальваць ламачча. Падапальваць дровы ў печы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пала́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Гарэць яркім полымем.

Палаюць дровы ў печы.

2. перан. Станавіцца чырвоным, гарачым ад прыліву крыві.

Твар палаў.

3. перан., чым. Быць ахопленым якім-н. пачуццём, быць узбуджаным.

П. каханнем да каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Се́кці ‘рубаць (дровы)’ (ЛА, 1). Гл. сячы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

давазі́ць, ‑важу, ‑возіш, ‑возіць; зак., што.

Скончыць, завяршыць возку. Давазіць дровы з лесу. Давазіць снапы з поля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпала́ць, ‑ае; зак.

Перастаць падаць. Дровы адпалалі. Зара адпалала. // перан. Улегчыся, уціхнуць (пра якія‑н. бурныя падзеі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Цыруючы, залатаць. Носячы дровы, .. [Грушэўскі] парваў пальчатку, і Аня яе зацыравала. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)