мары́льшчык, ‑а, м.
1. Чалавек, які займаецца марэннем насякомых, мышэй і пад.
2. Рабочы, які займаецца марэннем драўніны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ясянёвы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ясеня, уласцівы яму. Ясянёвы парастак. // Зроблены з драўніны ясеня. Ясянёвая мэбля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўма́са, ‑ы, ж.
Спец. Маса валакна (з драўніны і другой сыравіны), з якой шляхам далейшай перапрацоўкі атрымліваюць папяровую масу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напаўма́са, ‑ы, ж.
Спец. Маса валакна (з размяклай драўніны і іншай сыравіны), з якой шляхам далейшай перапрацоўкі атрымліваецца папяровая маса.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маразабо́іна, ‑ы, ж.
Знешняя падоўжная трэшчына ствала, якая ўтвараецца пры моцных маразах у выніку нераўнамернага ахаладжэння вонкавых і ўнутраных слаёў драўніны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БЯРША́ЦКІ Аляксандр Львовіч
(25.10.1885, г. Адэса — 16.9.1972),
бел. вучоны ў галіне дрэваапрацоўкі. Д-р тэхн. н. (1952), праф. (1935). Скончыў Пецярбургскі тэхнал. ін-т (1913). У 1944—56 у Бел. лесатэхн. ін-це. Навук. даследаванні па распрацоўцы фізіка-тэхнал. метадаў разліку аптымальных рэжымаў рэзання драўніны і іх практычным выкарыстанні. Аўтар вучэбных дапаможнікаў «Даведнік па разліку рэжымаў рэзання драўніны» (1962) і «Рэзанне драўніны» (1975, разам з Н.І.Цвятковай).
т. 3, с. 413
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
даўбёнка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Пасудзіна, лодка і пад., зробленая з суцэльнага куска драўніны. Пераехаць раку на даўбёнцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лаза́, -ы́, мн. ло́зы, лоз і лозаў, ж.
1. Кусты некаторых парод вярбы, вінаграду.
Вінаградная л.
2. Доўгае гнуткае галлё вярбовых кустоў, вінаграду; матэрыял з лазовай драўніны ці кары.
Плесці кошыкі з лазы.
◊
Даць лазы (разм.) — адсцябаць розгамі.
|| прым. лазо́вы, -ая, -ае.
Лазовая кара.
Л. кошык.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Сіню́ха ‘лучына з абалоны хвоі’ (Шат., Байк. і Некр.), ‘драўніна, якая ўтрымлівае мала смалы’ (чэрв., Сл. ПЗБ), ‘тонкія і вузкія дошчачкі (лучына) для тынкоўкі сцен’ (Нар. сл.), сіню́чына ‘тс’ (Бір. дыс.), сіня́к ‘горшы гатунак драўніны, не прыгодны для вырабу мэблі’ (Нар. сл.), сіню́шка ‘лучына пад тынкоўку’ (З нар. сл.), сі́ні ‘аб пацямнелых дошках’ (Ян.), сіні́ца ‘лучына з пасінелай драўніны’ (Мат. Маг.). Да сіні, таму што не насычаная смалой абалонка дрэва хутка набывае шэра-попельны колер.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
крэазо́т, ‑у, М ‑зоце, м.
Смалістая вадкасць з едкім пахам, якая атрымліваецца шляхам сухой перагонкі драўніны, часцей буку (скарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне).
[Фр. créosote.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)