Мудраге́ль ’круцель, хітрун, шэльма’, ’выдумшчык’, ’разумнік’ (ТСБМ, Нас., Гарэц.), ’дзівак, камедыянт’ (КЭС, лаг.), ’мудрэц, педант’ (кобр., КЭС). Укр. мудраге́ль, мудраг̌ель. Польск. mędrohel, mudrahel з укр. (Варш. сл., 2, 934). Міхневіч (БЛ, 1, 72) выдзяляе нізку суфіксаў ‑ага, ‑ель. Можна, аднак, разглядаць бел. мудрагель як кантамінаванае ўтварэнне ад экспрэсіўных: бел. ⁺мудра́га (< mǫdręga) і польск. mędrala, mądrela.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

арыгіна́л, ‑а, м.

1. Тое, што з’яўляецца прадметам узнаўлення, капіравання, спісвання і пад.; проціл. копія, спіс. Арыгінал карціны, рукапісу. // Тэкст, які перакладаецца на іншую мову. Блізкасць перакладу да арыгінала. Чытаць у арыгінале. // Спец. Рукапіс, з якога робіцца набор. Вычытаць арыгінал.

2. Непадобны да іншых (пра чалавека); дзівак.

[Ад лац. originalis — першапачатковы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арыгіна́л м

1. Originál n -s, -e; Úrschrift f -, -en;

2. (пра чалавека – дзівак) Originál n; Sónderling m -s, -e; ein kómischer Kauz

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Christ

['krist]

m -en, -en хрысціцнін

ein wúnderlicher ~ — дзіва́к, дзі́ўны чалаве́к, арыгіна́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Jeck

m -en, -en дыял.

1) франт, зух

2) ду́рань, дзіва́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

при́дурь ж., разг. / с при́дурью а) (глуповатый) прыдуркава́ты; б) (с причудами, со странностями) дзіва́к, -ка́ м.; в) (норовистый — о лошади) нараві́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вар’я́т м

1. (псіхічна хворы) Írrsinnige (sub) m -n, -n, Wáhnsinnige (sub) m -n, -n, Verrückte (sub) m -n, -n;

2. (дзівак) verschróbener Sónderling

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вар’я́т, ‑а, М ‑р’яце, м.

1. Псіхічна хворы чалавек. Хто цяпер пашкадуе залатаных стрэшак? Хіба толькі вар’ят або вораг які. Дудар.

2. Лаянк. Той, хто дзейнічае безразважна; шалёны; дзівак. [Вольга Сцяпанаўна:] — Ну, дай жа ты дзіцяці казку паслухаць! Добры бацька сам расказаў бы, а ён і паслухаць не дае. Вось вар’ят ужо! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэ́ра ’неахайніца’ (Мат. Гом.). Рус. свярдл. ре́рюшка ’няўмека’. Можна дапусціць сувязь з польск. rura (ад выразу rura do barszczu) ’непрактычны чалавек, расцяпа’. Але нельга выключыць уплыў прасл. *rarogъ, які апрача значэння ’птушка’, азначае яшчэ назву духа, параўн. утвораныя на гэтай базе чэш. rarach ’злы дух, чорт’, rarášek ’дух, які выклікае вецер’, польск. raróg ’дзівак’ (Трубачоў, Этимология–1965, 64–65). Гл. яшчэ рарог.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zany

[ˈzeɪni]

1.

n., pl. -nies

1) дзіва́к -а́ m., прыдуркава́ты

2) бла́зан -на m.

2.

adj.

прыдуркава́ты, блазнава́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)