pátzig

a груб. ганары́сты, дзёрзкі

komm mir nicht so ~! — збаў тон!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lofty

[ˈlɔfti]

adj.

1) ве́льмі высо́кі, які́ ўзвыша́ецца

2) ве́лічны; узвы́шаны, узьнёслы

3) ганары́сты, пыхлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lordly

[ˈlɔrdli]

adj.

1) як лорд; ве́лічны, арыстакраты́чны; пы́шны; па́нскі

2) ганары́сты, напы́шлівы (паво́дзіны); наха́бны; зьнява́жлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cavalier [ˌkævəˈlɪə] adj. бесцырымо́нны; фанабэ́рысты, ганары́сты, напы́шлівы; пага́рдлівы;

cavalier manners развя́зныя мане́ры/паво́дзіны;

a cavalier tone пага́рдлівы тон;

cavalier treatment of smb. бесцырымо́ннае абыхо́джанне з кім-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Га́рды ’горды, ганарысты, недаступны’ (Нас.), ’горды’ (Касп., Сл. паўн.-зах.). Сюды ж га́рда ’горда’ (Нас., Касп.), га́рдасць ’гордасць’ (Нас.). Ст.-бел. гардый, гардо, гардость (Булыка, Запазыч.). Укр. га́рдий (ст.-укр. гардый). Запазычанне з польск. hardy ’тс’ (таксама gardy), hardość (gardość). Гл. Слаўскі, 1, 405; Булыка, Запазыч., 79; Цімчанка, I, 509; Рудніцкі, 1, 571. Параўн. яшчэ Фасмер, 1, 440.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ǘbermütig

a

1) заця́ты, заўзя́ты, сваво́льны

2) фанабэ́рысты, ганары́сты

wérde nicht ~ ! — не зазнава́йся!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

надзьму́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад надзьмуць.

2. перан.; у знач. прым. Важны, ганарысты, поўны пыхі. Важны надзьмуты Гунава павольна абышоў стол. Самуйлёнак.

3. перан.; у знач. прым. Пакрыўджаны, незадаволены, сярдзіты. Надзьмуты, злы, расчараваны, Ідзе пан Богут у свой двор. Колас. // Які выражае крыўду. Цяпер .. [Федзя] гаварыў сур’ёзна, і выгляд у яго быў надзьмуты. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Танта́цыя (танта́ція) ’цяга, прыхільнасць’: Янук мае тантацыю да маей Анэткі (Ласт.). Відаць, мясцовае ўтварэнне на базе польск. tantonić się ’палаць’, магчыма, звязанага з польск. tantny ’які многа можа, здолее; ганарысты, непакорны’, што з лац. tantus ’такі вялікі’ (Брукнер, 565). Параўн. таксама чэш. tantovat ’льсцівымі словамі прывабліваць’ ад ст.-чэш. tant ’балбатня; драбніца’ з ням. Tand ’пустая балбатня, жарты’ (Махэк₂, 636).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

задава́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑вацы, Т ‑ай, ж.

Разм. Фанабэрысты, ганарысты чалавек; зазнайка. Раней яна, Паліна Фёдараўна, лічыла Вікторыю Аркадзеўну і ганарыстай, і задавакай, і ўсё гэта толькі праз тое, што яны не ведалі адна адну. Паслядовіч. [Валіку] стала крыўдна, што яго папраўляе дзяўчынка, ды яшчэ пры ўсіх. «Задавака ўсё ж яна. Выхваляецца, што многа ведае». Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cavalier

[,kævəˈlɪr]

1.

n.

1) ко́ньнік -а, кавалеры́ст -а, ры́цар -а m.

2) кавале́р, джэнтэльмэ́н -а m.

2.

adj.

фанабэ́рысты, ганары́сты, ганарлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)