гага́канне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гагакаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Ляцяць дзікія гусі.. Іх гагаканне, больш чым вясна, вярэдзіць душу. Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вуркатлі́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які раскаціста гучыць, глуха грукоча. Вуркатлівы гром.
2. Які любіць павуркатаць; бурклівы. Вясна была няўстойлівая, халодная, як злая, вуркатлівая свякруха. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вяснушка. Звычайна мн. л. вяснушкі ’рабацінне’ (БРС, КТС; з 1954 г.). Відавочна, пранікла з рус. мовы. Да вясна́ (гл.). Сюды ж вясну́шкава́ты (БРС, КТС), вяснушкавы (КТС), вяснушчаты (КТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ажыві́ць сов.
1. (вернуть к жизни) оживи́ть;
а. аргані́зм — оживи́ть органи́зм;
вясна́ ~ві́ла хво́рага — весна́ оживи́ла больно́го;
2. перен. оживи́ть; воскреси́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
надысці́ сов.
1. (о времени) наступи́ть, наста́ть;
надышла́ вясна́ — наступи́ла (наста́ла) весна́;
2. разг. прийти́;
неўзаба́ве надышлі́ аста́тнія — вско́ре пришли́ остальны́е
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
запо́знены, ‑ая, ‑ае.
Які з’явіўся, здарыўся са спазненнем; позні. Запозненая вясна. □ На сінім палатне ракі добра відаць сям-там запозненыя жоўтыя гарлачыкі і белыя лілеі. Арочка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
се́йбіцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сейбіта. Цёплай, сейбіцкай жменяй Мы шчыра жыццё раскідалі, каб вясна расцвіла для людзей і на гэтай пакутнай зямлі. Таўлай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сла́ба,
1. Прысл. да слабы.
2. у знач. вык. Пра дрэнны стан, недахоп чаго‑н. Вясна яшчэ калі будзе, а з кормам ужо зусім слаба. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вясе́нні ’веснавы’ (БРС, КТС), вясеньній ’тс’ (Бяльк.), укр. весінний, рус. весенний, ст.-рус. весненыи, весньный, польск. wiosenny, чэш. мар. vesní. Утворана пры дапамозе суф. ‑н‑і (< ‑ьnъ). Да вясна́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пачарні́ць, ‑чарню, ‑чэрніш, ‑чэрніць; зак., што.
Зрабіць чорным. Пачарніць бровы. □ Пасля сцюдзёнай лютай зімы прыйшла вясна, ачысціла ад снегу і лёду дахі і тратуары, пачарніла дарогі. Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)