Verbum

прыпо́мніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак.

1. Прыйсці на памяць.

Прыпомніўся мудры выраз.

2. каму. Не забыцца, не даравацца.

Гэтаўсётабе прыпомніцца!

|| незак. прыпаміна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

макарані́зм, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Замежнае слова або выраз, які пранік у родную мову ў нязменным выглядзе.

|| прым. макарані́чны, -ая, -ае.

М. стыль.

кантаміна́цыя, -і, ж.

1. Змешванне дзвюх або некалькіх падзей пры іх апісанні (кніжн.).

2. У мовазнаўстве: узнікненне новага слова або выразу ў выніку змешвання частак двух розных слоў або выразаў, блізкіх па значэнні ці гучанні, а таксама слова або выраз, якія ўзніклі такім чынам; напр., няправільны выраз «іграць значэнне» з’яўляецца кантамінацыяй двух выразаў: «іграць ролю» і «мець значэнне».

|| прым. кантамінацы́йны, -ая, -ае.

клішэ́, нескл., н. (спец.).

1. Рэльефны рысунак, чарцёж і пад. на метале, зробленыя для паліграфічнага ўзнаўлення ў друку.

Металічнае к.

2. Збіты выраз, фраза.

Гатовае к.

архаі́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Слова, моўны выраз або граматычная форма, якія ўстарэлі і выйшлі з агульнага ўжывання.

Лексіка-фанетычны а.

2. Перажытак мінулага.