наўда́чу, прысл.

У надзеі на зручны выпадак; як удасца. Страляць наўдачу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфу́зны, ‑ая, ‑ае.

Які канфузіць, ставіць у няёмкае становішча. Канфузны выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыміна́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны са злачынствам; злачынны. Крыштальная справа. Крымінальны выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́зус

(лац. casus = выпадак)

1) незвычайны, недарэчны выпадак, здарэнне;

2) складаная судовая справа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

КУР’ЁЗ

(ад франц. curieux, curieuse забаўны, цікавы),

недарэчны выпадак, смешнае здарэнне.

т. 9, с. 49

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

спекта́кль, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Пастаноўка, паказ п’есы ў тэатры.

Прэм’ера спектакля.

2. перан. Пра якое-н. незвычайнае здарэнне, відовішча, выпадак і пад.

Пара канчаць гэты с.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

opportunity [ˌɒpəˈtju:nəti] n. (for, of) магчы́масць, зру́чны вы́падак;

equal opportunities ро́ўныя ша́нсы/магчы́масці;

at the earliest opportunity пры пе́ршай (жа) магчы́масці;

take the opportunity (of) выкарысто́ўваць вы́падак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

драматы́чны, -ая, -ае.

1. гл. драма.

2. Поўны драматызму.

Драматычная развязка.

Д. выпадак.

3. Пра голас спевака: моцны, крыху рэзкі па тэмбры.

Д. тэнар.

|| наз. драматы́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завяшча́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Вусны або пісьмовы наказ, які змяшчае распараджэнні (пераважна аб маёмасці) на выпадак смерці.

Духоўнае з. (перан.: запавет нашчадкам, паслядоўнікам).

|| прым. завяшча́льны, -ая, -ае.

Завяшчальнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беспрэцэдэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае прэцэдэнту, прыкладу ў мінулым; бяспрыкладны, небывалы. Беспрэцэдэнтны выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)