atoll[ˈætɒl]n. ато́л (каралавы востраў, які мае форму суцэльнага ці разарванага кальца)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
вы́спа
(польск. wyspa)
невялікі востраў, часцей пясчаны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Éiland
n -s, -e паэт. (невялікі) во́страў, вы́спа
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
незасе́лены
1. незаселённый;
н. дом — незаселённый дом;
2. необита́емый;
н. во́страў — необита́емый о́стров
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Абыто́к ’востраў’ (Др.-Падб.) < аб‑цячы, параўн. востраў і струя, струмень. Маецца на ўвазе рачны востраў. Беларускае слова дакладна супадае з рэканструкцыяй Трубачова на аснове анамастычных даных, гл. Трубачоў, Дополн., 3, 101; параўн. Мартынаў, SlW, 61–62.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́спа ’востраў’ (БРС, Шат., Мядзв., Шн., 1, Яшк.); ’узгорак, узвышанае месца’ (Інстр. I, Яшк.), ’высокі бераг ракі’ (Яшк.). Ст.-бел.выспа ’востраў’. Запазычанне з польск.wyspa ’востраў’ (Булыка, Запазыч., 74 і наст.), якое да высыпаць (гл. сыпаць) (Нітшэ, 199).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Астро́ў ’востраў’ (Касп.), гл. востраў. Ад гэтага ж слова і астравок ’невялікі ўчастак апрацаванага поля’ (Выг. дыс., 7), астравінка (Яшкін).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́спа, ‑ы, ж.
Невялікі востраў, часцей пясчаны. Пасярод ракі цягнецца прадаўгаватая пясчаная выспа.В. Вольскі.[Бранавіцкі:] — Сярод гэтых лясоў сустракаюцца выспы, абкружаныя балотамі.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Акіна́важ. Okináwa n -s (востраў)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Сулаве́сінескл.м. Celébes [ʦe-] n - (востраў)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)