Стол з пахіленай верхняй дошкай, на якую ставіцца каса са шрыфтам для набору.
[Ням. Regal.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ву́сы, ‑оў; адз. вус, ‑а, м.
1. Валасяное покрыва над верхняй губою (у мужчын). Дзед Мірон закурвае люльку і з-пад парыжэлых вусоў выпускае кольцы дыму.Даніленка.
2. Шчаціністыя валасы па баках верхняй губы ў некаторых жывёл.
3. Тое, што і вусікі (у 2 знач.).
4. Тое, што і вусікі (у 3 знач.).
•••
Кітовы вус — гнуткія, пругкія рагавыя пласціны на верхняй сківіцы кіта, якія выкарыстоўваюцца для дробных вырабаў: карсетаў, шчотак і пад.
І ў вус (сабе) не дзьмегл. дзьмуць.
Матаць (сабе) на вусгл. матаць 1.
Пасмейвацца ў вусыгл. пасмейвацца.
Самі з вусамігл. сам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Mílchbart
m -(e)s, -bärte
1) пушо́к на ве́рхняй губе́
2) разм. малакасо́с, блазню́к, бла́зан
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
дэкальтэ́, нескл., н.
1. Вялікі выраз у верхняй частцы жаночага адзення, які адкрывае шыю, плечы, верхнюю частку грудзей.
Глыбокае д.
2.у знач.прым., нязм. Пра жаночае адзенне з такім выразам.
Сукенка д.
|| прым.дэкальтава́ны, -ая, -ае.
Дэкальтаваная сукенка.
Перад люстэркам прыхарошвалася дэкальтаваная дама.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аклю́зія1, ‑і, ж.
Спец. Паглынанне газаў расплаўленымі або цвёрдымі металамі.
[Ад лац. occlusio — заключэнне.]
аклю́зія2, ‑і, ж.
Спец. Суадносіны зубоў верхняй і ніжняй сківіц у самкнутым стане; прыкус.
[Ад лац. occlusio — заключэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бак2
(гал. bak = ночвы)
насавая частка верхняй палубы судна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дэкальтэ́
(фр. décolleté)
глыбокі выраз у верхняй частцы жаночага адзення.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ВЕ́РХНЯЯ МА́НТЫЯ,
абалонка Зямлі, якая знаходзіцца паміж зямной карой і ніжняй мантыяй. Аддзяляецца ад кары Махаровічыча паверхняй, ніжняя граніца невыразная, на глыб. каля 900 км. У рэчыве верхняй мантыі пераважае алівін. Верхні слой верхняй мантыі (субстрат) разам з зямной карой утварае літасферу, пад якой залягае астэнасфера, ніжняя частка (глыбей за 400 км) — слой Галіцына, які характарызуецца інтэнсіўным нарастаннем скорасці сейсмічных хваль. У верхняй мантыі развіваюцца працэсы, з якімі цесна звязаны тэктанічныя рухі, магматызм, вулканізм, метамарфізм зямной кары, утварэнне карысных выкапняў.