ажыжа́льнік, ‑а, м.

Спец. Прыбор для ператварэння газаў у вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каляпло́дны, ‑ая, ‑ае.

Які абкружае плод. Каляплодная вадкасць. Каляплодны мяшок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыклагекса́н, ‑у, м.

Насычаная вуглевадародам бясколерная, з характэрным пахам вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бензо́л, -у, м.

Бясколерная гаручая вадкасць са своеасаблівым пахам, якая атрымліваецца пры сухой перагонцы вугалю, нафты і выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасці.

|| прым. бензо́лавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адцадзі́ць, -цаджу́, -цэ́дзіш, -цэ́дзіць; -цэ́джаны; зак., што.

Цэдзячы, адліць; адцзяліць рэдкае, вадкасць ад гушчы і пад.

А. малако.

А. бульбу.

|| незак. адцэ́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

крэазо́т, -у, М -зо́це, м.

Прадукт сухой перагонкі драўніны — масляністая вадкасць з пахам драўніннага дзёгцю, якая выкарыстоўваецца ў медыцыне і тэхніцы.

|| прым. крэазо́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рэктыфікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Ачысціць (ачышчаць) (вадкасць) перагонкай.

Р. спірт.

|| наз. рэктыфіка́цыя, -і, ж.

|| прым. рэктыфікацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

фільтрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

1. Ачышчаць, прапускаючы праз фільтр (вадкасць, газы). Фільтраваць ваду.

2. Прапускаць праз сябе вадкасць. Пясок пустыні фільтруе зімнюю вільгаць.

3. перан. Разм. Падвяргаць адбору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збо́ўтацца, ‑аецца; зак.

Боўтаючыся, перамяшацца (пра вадкасць, вадкі раствор). Малако збоўталася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бензі́н, ‑у, м.

Бясколерная гаручая вадкасць, якая атрымліваецца пры перагонцы нафты.

[Фр. benzine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)