філігра́нь, ‑і, ж.

1. Мастацкі ювелірны выраб з тонкага кручанага залатога, сярэбранага, меднага або іншага дроту, які мае выгляд карункаў.

2. Спец. Вадзяны знак на паперы. // Папера з такім знакам.

3. Накладныя металічныя ўпрыгожанні вокладак кніг.

[Фр. filigrane.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

whirlpool

[ˈhwɜ:rlpu:l]

n.

вадзяны́ вір -у m., вадаваро́т -у m.; жаку́зі n., indecl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гідра-

(ад гр. hydor = вада)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «вада», «водны», «вадзяны».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Тро́снік (тро́сьнік) ‘разак, вадзяны асот’ (дзятл., Жыв. сл.), ‘трыснёг’ (В. Адамчык). Да траснік, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

washy [ˈwɒʃi] adj.

1. ва́дкі, вадзяны́, вадзяні́сты; разба́ўлены;

washy tea сла́бы чай

2. вя́лы; размы́ты, расплы́вісты;

washy ideas неакрэ́сленыя ідэ́і;

washy poetry сла́ба́я паэ́зія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Валва́ ’хваля, вадзяны грэбень, падняты ветрам’ (Яшк.). З валка з асіміляцыяй в‑н > в‑в.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вярту́н, вертуна, м.

1. Разм. Непаседа, вяртлявы чалавек. Ах, як Макоўчыку хацелася выказаць мне тое, што цяпер у яго душы кіпіць да гэтага вертуна, выказаць увесь гнеў, усю пагарду! Мележ.

2. Голуб штучна выведзенай пароды.

3. Невялікі вадзяны жук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідра́ўліка

(гр. hydraulikos = вадзяны)

навука аб законах раўнавагі і руху вадкасцей і спосабах практычнага прымянення гэтых законаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

клепсі́дра

(гр. klepsydra, ад klepto = краду + hydor = вада)

вадзяны гадзіннік у старажытных Індыі, Кітаі, Егіпце, Грэцыі і Рыме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Вадзяне́ць ’напітвацца вадой, разрэжвацца ад вады’ (КЭС). Ад прыметніка вадзя́ны ’з вялікай колькасцю вады’; параўн. вадзя́на ’шмат вады’ (лаг., КЭС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)