лайно́, ‑а; мн. лойны, лаён; н.

Абл. Адна штука бялізны, вопраткі; адзежына. Бабы лойны мокрыя ўскінулі на плот. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак.

1. што. Выгладзіць добра, акуратна. Пагладзіць спадніцу.

2. чаго. Выгладзіць у нейкай колькасці. Пагладзіць бялізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wáschbütte

f -, -n бак для кіпячэ́ння бялі́зны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wäscheschleuder

f -, -n цэнтрыфу́га (для аджыму бялізны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

напрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак.

1. што. Выпрасаваць добра, акуратна. Напрасаваць сукенку.

2. чаго. Выпрасаваць нейкую колькасць чаго‑н. Напрасаваць бялізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зефі́р, ‑у, м.

1. Паэт. Цёплы, лёгкі ветрык.

2. Баваўняная тканіна для бялізны. Кашуля з зефіру.

3. Сорт лёгкай фруктовай пасцілы.

[Ад грэч. zephyros — заходні вецер.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паласка́нне ср., в разн. знач. полоска́ние;

п. бялі́зны — полоска́ние белья́;

п. для го́рла — полоска́ние для го́рла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насіні́ць, ‑сіню, ‑сініш, ‑сініць; зак.

1. што. Зрабіць сінім; густа падсініць. Насініць кофтачку.

2. чаго. Падсініць нейкую колькасць чаго‑н. Насініць бялізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тасьма́, ‑ы, ж.

Вузкая тканая ці плеценая палоска (лента), якая выкарыстоўваецца для аздаблення сукенак, бялізны, а таксама для завязвання, змацоўвання чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыфанье́р, ‑а, м.

Шафа для бялізны, адзення. Кватэру нам добрую далі, і абсталяваліся мы неяк адразу. Купілі ложак, тахту добрую, шыфаньер. Сапрыка.

[Фр. chiffonier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)