Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
збунтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.
Разм.
1. Змяшаць, пераблытаць што‑н. — [Птушкі] на момант збунтавалі строй і закружыліся на адным месцы.Ляўданскі.— Эх, Толя, Толя! Як ты ўсё збунтаваў, пераблытаў! Як быццам я тады, на возе сена, не так сабе, а прадчуваючы нешта, успамінаў цябе.Брыль.
2. Падняць на бунт; узбунтаваць. Збунтаваць народ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
revolt
[rɪˈvoʊlt]1.
n.
бунт -у m.
to repress the revolt — здушы́ць бунт
2.
v.i.
1) бунтава́цца; паўстава́ць
The people revolted against the dictator — Наро́д паўста́ў супро́ць дыкта́тара
2) гі́дзіцца, бры́дзіцца
3) выкліка́ць агі́ду, адштурхо́ўваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
repress
[rɪˈpres]
v.t.
1) стры́мваць (сьлёзы, ка́шаль)
2) душы́ць
The dictator repressed the revolt — Дыкта́тар здушы́ў бунт
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
murderous
[ˈmɜ:rdərəs]
adj.
1) сьмяро́тны, забо́йчы (уда́р)
2) крыважэ́рны
a murderous villain — крыважэ́рны злачы́нец
3) крыва́вы
a murderous riot — крыва́вы бунт
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Áufruhr
m -s
1) хвалява́нне, вэ́рхал
2) мяце́ж, паўста́нне, бунт
~ der Sínne — збянтэ́жанасць пачу́ццяў
in ~ bríngen* — узбунтава́ць, узбудара́жыць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Erhébung
f -, -en
1) узвышэ́нне; паго́рак, узго́рак
2) рассле́даванне, збіра́нне (звестак)
3) спагна́нне (платы, падатку)
4) паўста́нне; бунт
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ту́мул ‘шум, вэрхал’ (мін., Цыхун, вусн. паведамл.), ст.-бел.тумультъ, тумултъ, тумолтъ, тулмутъ ‘гвалт, зборышча, сумятня’ (1595 г., ГСБМ, Карскі 1, 390). Запазычана са ст.-польск.tumult ‘тс’, ‘шум, гам, гоман, галас, неспакой’, якое з лац.tumultus ‘тс’, ‘бунт’ (Булыка, Лекс. запазыч., 41); мінская гарадская форма, відаць, праз ід.tuml ‘глум, галас, мітусня, вэрхал, гоман’, што да с.-в.-ням.tumel ‘шум, неспакой, зборышча’ (Астравух, Ідыш-бел. сл., 808).
эстонскі пісьменнік. Майстар навелы. Вучыўся жывапісу ў Тарту і Пецярбургу. Друкаваўся з 1908. Першая кніга — камедыя «Кашмары» (1924). У кнігах навел (усіх 9) «Чорны крыж» (1925), «Бунт мазгоў» (1926), «Самасуд» (1932), «Справы навыварат» (1935) і інш., рамане «Бадзяга» (1927) — паўсядзённая рэчаіснасць, жыццё і характары абяздоленых людзей тагачаснай Эстоніі, напружаны драматызм, спалучэнне элементаў фантастыкі і рэалізму.