драфа́, ‑ы; мн. дрофы; ж.
Буйная стэпавая птушка атрада жураўлепадобных з доўгай шыяй і дужымі нагамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скаралётка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Буйная хуткалётная муха, якая знішчае шкодных насякомых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ао́рта, -ы, ДМ -рце, мн. -ы, ао́рт і -аў, ж.
Самая буйная, галоўная артэрыя, якая жывіць артэрыяльнай кроўю органы цела.
|| прым. ао́ртавы, -ая, -ае, ао́ртны, -ая, -ае і аарта́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Не́шка ’чырвоная шурпатая буйная бульба’ (Жд. 2). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
арангута́н, ‑а, м.
Буйная чалавекападобная малпа з жорсткай рыжай поўсцю, якая жыве па астравах Суматра і Калімантан.
[Малайск. orang-utan.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
арла́н, ‑а, м.
Буйная драпежная птушка, якая жыве каля водных прастораў і корміцца пераважна рыбай; марскі арол.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бегемо́т, ‑а, М ‑моце, м.
Буйная млекакормячая жывёліна атрада парнакапытных, якая жыве ў прэснаводных вадаёмах трапічнай Афрыкі.
[Стараж.-яўр.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калу́га, ‑і, ДМ ‑лузе, ж.
Буйная прамысловая рыба сямейства асятровых, якая водзіцца ў басейне ракі Амур.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сайга́к, ‑а, м.
Буйная млекакормячая жывёліна атрада парнакапытных стэпавай зоны, від антылопы (ужываецца таксама ў знач. самца).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скаці́на, -ы, ж. (разм.).
1. зб. Буйная сельскагаспадарчая жывёла.
Пасвіць скаціну.
Пагнаць скаціну ў поле.
2. перан. Грубы, бяздушны чалавек (груб., лаянк.).
|| памянш.-ласк. скаці́нка, -і, ДМ -нцы, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)