Bánkhaus

n -es, -häuser банкі́рскі дом; банк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ákti¦enbank

f -, -en фін. акцыяне́рны банк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

LZB

= Landeszentralbank – цэнтральны банк зямлі (у ФРГ)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Spáreinlage

f -, -n укла́д у ашча́дны банк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

va banque

[wa bank] ва-банк; па банку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

emisyjny

эмісійны;

bank (kurs) emisyjny — эмісійны банк (курс)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

выручка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выручаць — выручыць (у 1 знач.).

2. Утаргаваныя грошы. Здаць выручку ў банк.

•••

На выручку (пайсці, кінуцца і пад.) — на дапамогу каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазыка назоўнік | жаночы род

  1. Фінансавая аперацыя, якая заключаецца ў атрыманні грошай у доўг на пэўных умовах.

    • Дзяржаўная ўнутраная п.

  2. Выдача ў доўг на пэўных умовах грошай, рэчаў і пад., а таксама грошы, рэчы і пад., узятыя ў доўг.

    • Грашовая п.
    • Незваротная п.

|| прыметнік: пазыковы.

  • Пазыковая аперацыя.
  • П. банк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пазыковы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пазыкі (у 1 знач.). Пазыковая аперацыя.

2. Які звязаны з выдачай пазыкі (у 2 знач.). Пазыковы банк.

3. Узяты або дадзены ў доўг. Пазыковая сума.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмісійны 1, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з эмісіяй 1. Эмісійная палітыка. Эмісійны банк (які мае права выпускаць банкноты).

эмісійны 2, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які дзейнічае пры дапамозе эмісіі 2. Эмісійны мікраскоп. Эмісійны фотаэлемент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)