hoodwink

[ˈhʊdwɪŋk]

v.t.

1) ашу́кваць, падма́нваць, абду́рваць

2) закрыва́ць, хава́ць

3) завя́зваць во́чы каму́ чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

mislead

[,mɪsˈli:d]

v.t. -led, -leading

1) уво́дзіць у зман

2) наво́дзіць на благо́е

3) ашу́кваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ханжа́ ​1, ‑ы, м. і ж.

Разм. Прытворна набожны або прытворна дабрадушны чалавек; крывадушнік. І вось рашылі хлопцы выкрыць мараліста, Як кажуць, вывесці ханжу на чыстую ваду. Валасевіч. Звярнуўшыся да ксяндзоў, [Ян] прадаўжаў крычаць: — Дакуль вы будзеце ашукваць народ, вы — дармаеды, езуіты, ханжы?! Пестрак.

ханжа́ ​2, ‑ы, ж.

Разм. Кітайская неачышчаная хлебная гарэлка. // Самагонка наогул. Гэты п’янчужка пісаў і Аксенту заяву, дзеля чаго яны дасталі былі трохі ханжы і разам выпілі. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

naciągać

незак.

1. нацягваць, напінаць; насоўваць;

naciągać kołdrę — нацягваць коўдру;

2. ашукваць, абдурваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

befool

[bɪˈfu:l]

v.t.

1) абду́рваць, ашу́кваць

2)

а) рабі́ць з каго́ ду́рня

б) абзыва́ць каго́ ду́рнем

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

bluff​4 [blʌf] v.

1. ашу́кваць; застра́шваць;

bluff smb. into doing smth. уцягну́ць каго́-н. падма́нам у яку́ю-н. спра́ву;

bluff one’s way into smth. прале́зці куды́-н. усі́мі пра́ўдамі і няпра́ўдамі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

swindle

[ˈswɪndəl]

1.

v.t.

1) ашу́кваць; махлява́ць; абду́рваць

2) выманта́чваць, выма́ньваць, выду́рваць

2.

n.

ашука́нства, махля́рства, круце́льства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

entrap

[ɪnˈtræp]

v.t.

1) лаві́ць у па́стку або́ як у па́стку

2) ашу́кваць, ублы́тваць у ця́жкасьці або́ небясьпе́ку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Вілю́га 1 ’чалавек, які выкручваецца з любога становішча’ (Янк. III). Укр. вилюга ’крывізна, згіб, згінанне’, рус. уладз., валаг., кур., арл. вилюга ’крывізна, звіліна’, валаг. ’хітрыкі, выкрутасы, выкручванне’. Магчыма, усх.-слав. інавацыя ад *віль (< віць < viti); параўн. рус. маск., ярасл. вил ’качан капусты’, кур., варон., кастр., валаг. вило́й ’развілісты, закручаны’. Не выключана запазычанне з балт. моў (параўн. літ. vìlti ’ашукваць’, viliū̃gas ’спакуснік’) з аддаленай семантыкай.

Вілю́га 2 ’абавязак, прычына’ (КЭС, лаг.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

seduce

[sɪˈdu:s]

v.t.

1) спакуша́ць

2) зво́дзіць, зьбіва́ць з пра́вільнага шля́ху; зьво́дзіць, спакуша́ць да інты́мнае блі́зкасьці

3) ашу́кваць; падма́нваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)