Púnktbewertung

f -, -en спарт. ацэ́нка па ачка́х [па пу́нктах]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Beúrteilung

f -, -en меркава́нне, ацэ́нка; абмеркава́нне; разбо́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

самаацэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Ацэнка самога сябе, сваёй годнасці і недахопаў. Сацыялістычная рэвалюцыя надзвычай павысіла гэтую веру [у чалавека], самаацэнку чалавека і павагу літаратуры да чалавека. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзнака, ацэнка, бал

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

undervaluation

[ʌndər,vælju:ˈeɪʃən]

n.

1) зана́дта ні́зкая ацэ́нка

2) недаацэ́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

appreciation

[ə,pri:ʃiˈeɪʃən]

n.

1) ацэ́нка f.

2) высо́кая ацэ́нка; нале́жнае прызна́ньне; разуме́ньне n. (прыкл му́зыкі), удзя́чнасьць f.

3) дада́тная рэцэ́нзія, прыхі́льны во́дгук

4) рост ва́ртасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tendencyjny

tendencyjn|y

тэндэнцыйны;

~a ocena — тэндэнцыйная ацэнка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дада́тны, -ая, -ае.

1. Які мае патрэбныя ўласцівасці, якасці, заслугоўвае адабрэння.

Д. бок падзей.

Дадатная з’ява.

2. Які выражае адабрэнне; станоўчы.

Дадатная ацэнка.

3. У матэматыцы: большы за нуль.

Д. лік.

Дадатная велічыня.

4. Від электрычнага зараду, носьбітамі якога з’яўляюцца пазітрон, пратон і інш. (спец.).

Д. электрычны зарад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сімвалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік сімвалізму (у 1 знач.). Ацэнка Купалы і Коласа даецца Горкім у плане процістаўлення іх народна-дэмакратычнай паэзіі ўпадніцкай, антыграмадскай паэзіі дэкадэнтаў і сімвалістаў. Івашын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Крытэ́рый ’прызнак, на аснове якога праводзіцца ацэнка’ (ТСБМ). Запазычана праз рус. критерий з нямецкай мовы (менш верагодна з французскай). Параўн. ням. Kriterium, франц. criterium. Слова аформілася па аналогіі з запазычаннямі з класічных моў (Шанскі, 2, 8, 398).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)