наёмнік, ‑а, м.

1. Салдат або афіцэр, які служыць у наёмнай арміі. Армія з наёмнікаў.

2. Тое, што і найміт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэмаралізава́ны demoralisíert;

дэмаралізава́ная а́рмія demoralisíerte Armée;

дэмаралізава́ны стан demoralisíerter Zústand

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ва́льтэр

(ням. Walter)

аўтаматычны васьмізарадны пісталет нямецкай фірмы «Вальтэр», якім была ўзброена нямецка-фашысцкая армія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

тэрытарыя́льны территориа́льный;

~ныя ме́жы — территориа́льные грани́цы;

~ная а́рмія — территориа́льная а́рмия;

○ ~ныя во́ды — территориа́льные во́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бе́лы, -ая, -ае.

1. Які мае колер снегу, малака, крэйды.

Б. конь.

Белая бяроза.

2. Светлы, ясны.

Белыя ночы.

3. Варожы савецкай уладзе, контррэвалюцыйны.

Белая армія.

Разгром белых (наз.).

4. Які мае светлы колер скуры (пра ра́су¹).

○

Белае мяса — цяляціна або курынае мяса.

Белая гарачка — цяжкае псіхічнае захворванне ў выніку алкагалізму.

◊

Сярод белага дня (разм.) — удзень, днём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раззбро́іцца, ‑роюся, ‑роішся, ‑роіцца; зак.

1. Зняць з сябе зброю; вызваліцца ад сродкаў узбраення. Армія раззброілася.

2. перан. Адмовіцца ад барацьбы, страціць волю да барацьбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́ючы прил. де́йствующий;

~чае заканада́ўства — де́йствующее законода́тельство;

○ ~чая а́рмія — де́йствующая а́рмия;

~чыя асо́бы — де́йствующие ли́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

battalion

[bəˈtæljən]

n.

1) батальён -у m.

2) а́рмія f.

•

- battalions

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

завярша́льнік, ‑а, м.

Той, хто канчае, завяршае якую‑н. справу. Гэта была маналітная армія старых і юных, .. пачынальнікаў і завяршальнікаў адной вялікай ідэі, ідэі Леніна. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канана́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Частая і моцная стрэльба з вялікай колькасці гармат. На ўсходзе грымела кананада. І неўзабаве Савецкая Армія вызваліла людзей ад немінучай смерці. Асіпенка.

[Фр. canonnade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)