надвячо́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да надвячорка. На асеннія пожні, Завяршаючы дзень, Ападае апошні Надвячоркавы цень. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

deadline

[ˈdedlaɪn]

n.

1) ры́са, яку́ю не́льга пераступі́ць

2) апо́шні тэ́рмін

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

саркомастыгафо́ры

(н.-лац. sarcomastigophora)

выдзелены ў апошні час тып аднаклетачных жывёл, у які ўключаюцца саркодавыя і жгуціканосцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пахава́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. хаваць², хаўтуры.

2. Цыкл абрадаў, звязаных з ушанаваннем памяці нябожчыка і праводзінамі яго ў апошні шлях.

3. Месца, дзе пахаваны хто-н.

Раскопкі пахаванняў.

|| прым. пахава́льны, -ая, -ае (да 2 знач.).

П. абрад.

Пахавальная (наз.: паведамленне з дзеючай арміі родным пра гібель ваеннаслужачага; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няду́жасць, ‑і, ж.

Стан нядужага; недамаганне. Дзед чамусьці часцей у апошні час скардзіўся на сваю нядужасць, успамінаў нябожчыкаў. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракало́цца, ‑калюся, ‑колешся, ‑колецца; зак.

Атрымаць пракол. Пасля абеду Каваль вазіў бярвенні. Апошні рэйс быў няўдалы: пракалоўся скат. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

finalny

1. фінальны, апошні, заключны;

2. гатовы, канечны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нала́дачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да наладкі. У Галі ішоў апошні этап наладкі — з наладачным рэжымам на дэталі. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабраха́ць, ‑брэша; зак.

1. Абазвацца брэхам. На верхнім канцы сяла ў апошні раз прабрахаў сабака. Сяргейчык.

2. Брахаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

final

[ˈfaɪnəl]

1.

adj.

1) апо́шні

2) канчатко́вы (мэ́та); беспаваро́тны, канча́льны (пастано́ва)

final result — канчатко́вы вы́нік

2.

n.

1) апо́шні, канцавы́ (экза́мен)

2) фіна́л -у m. (у спо́рце)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)