Verbum

анлайнавы слоўнік

аперэ́та, -ы, ДМ -рэ́це, мн. -ы, -рэ́т, ж.

1. Музычны камедыйны твор, у якім спевы чаргуюцца з размовай і танцамі.

2. Пастаноўка такога твора на сцэне.

Іграць у аперэце.

3. Тэатр, у якім ставяцца музычна-вакальныя творы камедыйнага характару.

|| прым. аперэ́тачны, -ая, -ае.

А. акцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дублёр, ‑а, м.

1. Той (тое), што паралельна з кім‑, чым‑н. выконвае аднолькавую работу, функцыі. Прадпрыемства-дублёр. Дублёр касманаўта.

2. Акцёр, які замяняе асноўнага выканаўцу ролі.

[Фр. doubleur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гістрыён

(лац. histrio, -onis = акцёр)

1) вандроўны камедыянт у Стараж. Рыме;

2) вандроўны спявак, музыкант, акцёр, акрабат у сярэдневяковай Еўропе (параўн. жанглёр 1, шпільман).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пратагані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Акцёр у старажытнагрэчаскім тэатры, які выконваў галоўныя ролі ў трагедыі ці камедыі.

2. Галоўная дзеючая асоба ў мастацкім творы, пераважна ў драме.

[Грэч. protagonistes ад protos — першы і agonizomai — спаборнічаю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sought after [ˈsɔ:tˌɑ:ftə] adj. мо́дны, папуля́рны, хо́дкі; дэфіцы́тны;

a much sought-after actor папуля́рны акцёр