свідраві́на, ‑ы, ж.
Адтуліна, зробленая шляхам свідравання. На месцы былой пустошкі са свідравіны б’е нафтавы фантан. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дупло́, -а́, мн. ду́плы і (з ліч. 2, 3, 4) дуплы́, ду́плаў, н.
1. Пустата ў ствале дрэва на месцы выгніўшай драўніны.
Вавёрка жыве ў дупле.
2. Адтуліна, дзірка ў зубе (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Пралёт ’скразная адтуліна, праём’ (ТСБМ), ’франтон’ (віц., ДАБМ, камент., 778), ’градка, рад’ (Сцяшк. Сл.). Рус. проле́т ’скразная адтуліна, праём’, укр. проліт ’тс’, ’дыяметр’, польск. przelot тэхн. ’адтуліна’, ’дыяметр (трубы, канала)’, чэш. průdet ’пералёт’, серб.-харв. пролет ’тс’. Бязафіксны назоўнік ад праляцець < ляцець. Значэнне ’адтуліна, праём’ — праз прамежкавае значэнне ’адтуліна, праём для пралёта, прахода’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
slot [slɒt] n. паз, прарэ́з; адту́ліна, шчы́ліна;
put a coin in the slot кіда́ць мане́ту ў аўтама́т
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
зеў, зева, м.
1. Адтуліна, якая вядзе з рота ў глотку. Поласць зева.
2. перан. Адтуліна, жарало. Зеў люка. Зеў печы. Зеў пячоры.
3. Спец. Прастора паміж двума слаямі асновы ў кроснах, дзе праходзіць чаўнок.
•••
Ільвіны (львіны) зеў — травяністая расліна з кветкамі, якія нагадваюць адкрытую пашчу льва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вывадны́, ‑ая, ‑ое.
Які служыць для вываду, выхаду чаго‑н. адкуль‑н. Вывадная адтуліна. Вывадны канал. Вывадны апарат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпіга́т, ‑а, М ‑гаце, м.
Спец. Адтуліна ў фальшборце або на палубе судна для выдалення за борт вады.
[Гал. spiegat або spuigat.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праду́ха, -і, ДМ -ду́се, мн. -і, -ду́х, ж. (разм.).
1. Адтуліна для выхаду паветра.
П. ў склепе.
2. Тое, што дае выхад пачуццям, імкненням і пад.
Працуеш як вол, а прадухі ніякай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Bóhrung
f -, -en
1) свідрава́нне
2) (прасвідрава́ная) адту́ліна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прако́л, -у, м.
1. гл. пракалоць.
2. мн. -ы, -аў. Скразная адтуліна, зробленая чым-н. калючым.
Вушы з праколамі. П. на білеце (кампосцерам).
3. перан. Хібы ў працы (разм.).
П. маркетолага дорага абышоўся прадпрыемству.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)