адклада́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. адкладаць — адкласці (у 2, 3 знач.) і адкладацца — адкласціся.

2. Тое, што і адклады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пелагі́чны пелаги́ческий;

~ныя — адкла́ды геол. пелаги́ческие отложе́ния;

~ныя аргані́змы — бот., зоол. пелаги́ческие органи́змы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Áblagerung

f -, -en геал. адклада́нне, адкла́ды, напластава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

акіяні́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае дачыненне да ўнутранага жыцця акіяна (у 1 знач.). Акіянічныя воды. Акіянічныя цячэнні. Акіянічны клімат. Акіянічныя адклады. // Які жыве ў акіяне. Акіянічная фауна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пелагі́чны

(ад гр. pelagos = мора)

марскі, утвораны пад уздзеяннем мора;

п-ыя адклады — адклады, утвораныя ў морах і акіянах далёка ад берагоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кальцыно́з

(ад кальцый + -ноз)

адклады солей кальцыю ў скуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

алю́вій

(лац. alluvio = нанос)

адклады, якія ўтварыліся з рачных наносаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэрыге́нны

(лац. terrigenus = які ўзнік з зямлі);

т-ыя адклады — адклады, якія складаюцца з абломкаў горных парод і мінералаў, што знесены з сушы ў моры і акіяны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абіса́льны

(ад абісаль)

глыбакаводны (напр. а-ая зона, а-ыя адклады).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Sedimént

n -s, -e

1) мед. аса́дак, адсто́й

2) геал. адкла́ды, напластава́нне, наслае́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)