stout-hearted

[,staʊtˈhɑ:rtɪd]

adj.

му́жны; адва́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

plucky

[ˈplʌki]

adj.

адва́жны, му́жны, рашу́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fearless

[ˈfɪrləs]

adj.

бясстра́шны; адва́жны, сьме́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Руба́ка ’адважны чалавек, які выдатна валодае халоднай зброяй’ (ТСБМ), ’хто робіць сходу, не задумваючыся’ (Нас.). Аддзеяслоўны нульсуфіксальны назоўнік ад рубаць, рубацца (гл.) як заступа ’абаронца’, балака, пралаза і інш. У першым значэнні, магчыма, русізм, параўн. руба́ч ’тс’ (Некр. і Байк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

удало́й и уда́лый уда́лы; (молодецкий) маладзе́цкі; (отважный) адва́жны; (ухарский) зухава́ты; (хватский) хва́цкі; (залихватский) заліхва́цкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dzielny

1. энергічны, стойкі;

2. адважны; малайцаваты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dauntless

[ˈdɔntləs]

adj.

бясстра́шны; адва́жны, сьме́лы; му́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

adventuresome

[ədˈventʃərsʌm]

adj.

1) прыго́дніцкі

2) адва́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kühn

1.

a сме́лы, адва́жны

2.

adv cме́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рызыка́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Смелы, адважны чалавек. Настойлівыя рызыканты, яны ныралі ў цёмную ноч, мала думаючы дый не ведаючы, што іх чакае, калі зловяць. Брыль. — Бач ты яго, рызыканта! Перад машынай дарогу пераязджаць! Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)