beastliness

[ˈbi:stlɪnəs]

n.

1) зьве́рства n., кра́йняя лю́тасьць

2) сьві́нства, наха́бства n.

3) быдля́чыя абста́віны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нягі́бкі, ‑ая, ‑ае.

1. Няздольны лёгка гнуцца, згінацца; пруткі. Нягібкі дрот. Нягібкае вецце. // перан. Бедны на адценні, невыразны (пра голас, мову і пад.).

2. перан. Які няўмела, марудна рэагуе на пэўныя абставіны, умовы. Нягібкі розум. Нягібкая палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

konstelacja

ж.

1. астр. сузор’е;

2. абставіны, акалічнасць; становішча;

konstelacja polityczna — палітычнае становішча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ВЫЗНАЧЭ́ННЕ СУДА́,

рашэнне суда 1-й інстанцыі па асобных працэсуальных пытаннях, а таксама любое рашэнне касацыйнай або наглядальнай інстанцый (апрача прэзідыума ці пленума суда) па цывільных і крымін. справах. Рашэнне суда, якое звяртае ўвагу адпаведных арг-цый або службовых асоб на абставіны, што садзейнічалі правапарушэнню, называецца прыватным вызначэннем суда.

т. 4, с. 309

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

разрадзі́цца I сов., в разн. знач. разряди́ться;

электры́чная батарэ́я ~дзі́лася — электри́ческая батаре́я разряди́лась;

абста́віны ~дзі́ліся — обстано́вка разряди́лась

разрадзі́цца II сов., разг. (родить) разроди́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

improvement

[ɪmˈpru:vmənt]

n.

1) пале́пшаньне, паляпшэ́ньне n.

2) павышэ́ньне ва́ртасьці

3) ле́пшыя абста́віны; по́ступ -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фон¹, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Асноўны колер, тон, на якім пішацца карціна ці малюецца што-н.

Чырвоны ф.

2. Задні план карціны, а таксама ўвогуле задні план чаго-н., тое, на чым што-н. бачыцца, вылучаецца.

Караблі на фоне вячэрняга неба.

3. перан. Агульныя ўмовы, абставіны, у якіх што-н. адбываецца.

На фоне цяперашніх міжнародных падзей.

|| прым. фо́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кан’юнкту́ра, ‑ы, ж.

1. Становішча, якое склалася ў пэўнай галіне грамадскай дзейнасці; абставіны, сітуацыя. Міжнародная кан’юнктура. Палітычная кан’юнктура. Спрыяльная кан’юнктура.

2. Сукупнасць прымет, якія характарызуюць стан таварнай гаспадаркі: змяненне цэн, курс каштоўных папер, аб’ём выпуску прадукцыі і пад. Эканамічная кан’юнктура.

[Лац. conjunctura.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удруча́ть несов. гнясці́, прыгнята́ць, прыгне́чваць; (печалить) засмуча́ць, засму́чваць;

э́ти обстоя́тельства в осо́бенности удруча́ли его́ гэ́тыя абста́віны асаблі́ва гнялі́ (прыгнята́лі, прыгне́чвалі, засмуча́лі, засму́чвалі) яго́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

concur

[kənˈkɜ:r]

v.

1) супада́ць, прыхо́дзіць ра́зам

2) згаджа́цца, быць тае́ са́мае ду́мкі

3) спрыя́ць (пра абста́віны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)