Verbum

на́дгаладзь, прысл. (разм.).

Не поўнасцю наядаючыся, хочучы есці.

Леглі спаць н.

надгарта́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тонкі доўгі храсток, які дапамагае закрываць гартань пры ядзе.

|| прым. надгарта́нны, -ая, -ае.

надгарэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; зак.

Часткова згарэць.

Надгарэла лучына.

|| незак. надга́рваць, -ае і надгара́ць, -а́е.

надгля́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Праверка, агляд.

Мытны н.

|| прым. надгля́дны, -ая, -ае.

надгляда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (спец.).

Рабіць надгляд.

надгля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто робіць надгляд.

|| ж. надгля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. надгля́дчыцкі, -ая, -ае.

надгні́сці, 1 і 2 ас. не ўжыв., -гніе́; зак.

Трошкі падгніць.

Яблык надгніў.

|| незак. надгніва́ць, -а́е.

надда́ць, -да́м, -дасі́, -да́сць; -дадзі́м, -дасце́, -даду́ць; -да́дзены; зак. (разм.)

1. што і чаго. Дадаць, дабавіць да таго, што ўжо было раней.

Н. пары.

2. чаго і без дап. Павялічыць хуткасць.

Н. кроку.

Н. ходу.

|| незак. наддава́ць, -даю́, -дае́ш, -дае́; -даём, -даяце́, -даю́ць.

наддзяўбці́, -дзяўбу́, -дзяўбе́ш, -дзяўбе́; -дзяўбём, -дзеўбяце́, -дзяўбу́ць; наддзёўб, -дзяўбла́, -ло́; -дзяўбі́; -дзёўбаны; зак., што.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вырваць дзюбай кавалачак чаго-н. зверху, з краю.

Н. спелую грушу.

2. Зрабіць долатам або якім-н. іншым інструментам паглыбленне на чым-н.

|| незак. наддзёўбваць, -аю, -аеш, -ае.

над’е́хаць, -е́ду, -е́дзеш, -е́дзе; -е́дзь; зак. (разм.).

Прыехаць у патрэбны момант.

А тут і дзеці над’ехалі.