Verbum

завярша́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з заканчэннем, завяршэннем чаго‑н. Завяршальны этап работы. □ Гарманічная завяршальная лінія будынкаў вакол плошчы рабіла яркі архітэктурны эфект. Ліс.

засі́лле, ‑я, н.

Моцны ўплыў каго‑, чаго‑н., які падаўляе чыю‑н. свабоду, ініцыятыву; панаванне. Засілле сярэдневяковай царквы. Засілле іншаземнага капіталу ў калоніях.

заці́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., што.

Разм. Сцішыць, зменшыць скорасць чаго‑н. Зацішыць рух. □ Раптам струмень пешаходаў зацішыў хаду, затоўкся на месцы. Гартны.

збалбатну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што і без дап.

Разм. Сказаць тое, чаго не варта было казаць; прагаварыцца ў гутарцы, размове.

ка́зачнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць казачнага (у 2 знач.); незвычайнасць, дзівоснасць чаго‑н. Таямніца і казачнасць лесу адсунулісл кудысьці, туляцца па далёкіх кутках. Бядуля.

краёк, крайка, м.

Разм. Вузкая, крайняя палоска чаго‑н.; самы край, кончык. Краёк стала. □ [Абвестка] вісела на адным крайку — мабыць, нехта адляпіў яе. Скрыган.

кульміна́цыя, ‑і, ж.

1. Праходжанне свяціла праз нябесны мерыдыян.

2. Момант, перыяд найвышэйшага ўздыму, напружання ў развіцці чаго‑н. Кульмінацыя ў развіцці сюжэта.

[Ад лац. culmen, culminis — вяршыня.]

лакалізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Спыніць (спыняць) пашырэнне чаго‑н., абмежаваць (абмяжоўваць) што‑н. пэўным месцам. Лакалізаваць пажар. Лакалізаваць эпідэмію.

[Фр. localiser.]

мы́йшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца мыццём чаго‑н. Загнаўшы машыну на цэментавы пятачок, Міхась пазіраў, як мыйшчык паварочваў гумавы шланг. Б. Стральцоў.

мязга́, ‑і, ж.

1. Мяккая частка дрэва паміж карой і драўнінай.

2. Маса, якая ўтвараецца пасля таўчэння, расцірання чаго‑н.; жамерыны. Бульбяная мязга.