суста́ў, ‑тава,
Рухомае злучэнне касцей
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суста́ў, ‑тава,
Рухомае злучэнне касцей
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тальма́х, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
турэ́ль, ‑і,
Прыстасаванне для ўстаноўкі і кругавога вярчэння пушкі
[Фр. tourelle.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фальшкі́ль, ‑я,
[Ням. Falschkiel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фаршла́г, ‑а, і ‑у,
1. ‑у. Адзін
2. ‑а. Вяроўка для нацягвання пярэдняга паруса.
[Ням. Vorschlag.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фата́, ‑ы,
Галаўны ўбор нявесты: лёгкае белае пакрывала з кісяі
[Цюрк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фі́лія, ‑і,
1. Тое, што і філіял.
2. Філіял каталіцкай
[Лац. filia.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
флі́гель-ад’юта́нт, ‑а,
Афіцэр у свіце цара, імператара, які выконваў абавязкі ад’ютанта,
[Ням. Flügel-adjutant.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фуля́р, ‑у,
1. Лёгкая і мяккая шаўковая тканіна.
2.
[Фр. foulard.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ці́тла, ‑ы,
У сярэдневяковай пісьменнасці Русі і Грэцыі — надрадковы знак у выглядзе ламанай рыскі, які ставіўся над словамі, напісанымі скарочана,
[Ад грэч. títlos — надпіс.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)