Verbum

гнаі́ць

1. fáulen lássen*;

2.:

гнаі́ць каго-н у турме́ j-m im Kérker verkómmen [verschmáchten] lássen*

гы́ркаць

1. (пра сабаку) knúrren vi;

гы́ркаць на каго-н. тс. перан. разм. j-n ánknurren

даве́рыцца sich ánvertrauen (каму-н. D); sich verlássen* (на каго-н. auf A) (здацца на давер)

прысусе́джвацца, прысусе́дзіцца (да каго-н.) разм. sich zu j-m setzen; sich nében j-n setzen

прыцэ́львацца, прыцэ́ліцца visíeren [vi-] vi, zíelen vi (у каго-н., у што-н. auf A, nach D)

раскрыча́цца ein stárkes Geschréi erhében*, in ein Geschréi áusbrechen*;

раскрыча́цца на каго-н. j-n ánschreien* [ánbrüllen]

распяка́ць разм. (каго-н.) j-n tüchtig áuszanken, j-m den Kopf wáschen*, j-n herúntermachen

перасцерага́ць wárnen vt (ад чаго-н., каго-н. vor D); verwárnen vt; die Wárnung ergéhen lássen*

абвыка́ць, абвы́кнуць (прывыкаць) sich (allmählich) gewöhnen (да каго-н., чаго-н. an A); éine Gewóhnheit ánnehmen*

адчужэ́нне

1. юрыд. Entéignung f -, Konfiskatión f -;

2. (аддаленне ад каго-н.) Entfrémdung f -, Isolíertheit f -