Verbum

набурча́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; -чы́ся; зак. (разм.).

Уволю пабурчаць.

набурча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак., на каго-што (разм.).

Пабурчаць, насварыцца на каго-н.

набу́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак., чаго (разм.).

Наліць больш, чым трэба, звыш меры.

Н. вады ў цэбар.

набу́хлы, -ая, -ае.

1. Які стаў гатовым да таго, каб распусціцца, прарасці.

Набухлыя пупышкі.

Набухлае насенне.

2. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці.

3. Які павялічыўся ад прыліву крыві, малака.

Набухлыя вены.

набу́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; набу́х, -хла; зак.

1. Стаць гатовым, каб распусціцца, прарасці.

Пупышкі набухлі.

2. Павялічыцца ў аб’ёме ад вільгаці, сырасці.

Рамы набухлі.

Боб набух.

3. Павялічыцца ад прыліву крыві, малака.

Вены набухлі.

Вымя набухла.

|| незак. набуха́ць, -а́е.

|| наз. набуха́нне, -я, н.

набуя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак. (разм.).

Уволю, многа пабуяніць.

набуя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; зак. (разм.).

Буянячы, нарабіць чаго-н. дрэннага.

набы́так, -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Маёмасць, уласнасць.

Агульны н.

Н. гаспадара.

2. Тое, што набыта, прыдбана; скарб.

Небагаты н.

3. Тое, што набыта ў выніку вучобы, жыццёвай і працоўнай практыкі.

Мастацкія набыткі.

набы́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая набывае, купляе што-н.

набы́цца, -бу́дуся, -бу́дзешся, -бу́дзецца; -бу́дзься; зак. (разм.).

1. Прабыць, пабыць дзе-н. удосталь.

Н. ў лесе.

2. Пабыць доўгі час у якім-н. стане.

Н. ў бядзе.