палыно́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да палыну. Палыновы пах. □ Вецер варушыў палын на схілах замчышча. Лісце паварочвалася то адным, то другім бокам, і ад гэтага палыновыя купінкі хутка мянялі колер. Савіцкі. // Які зарос палыном. Палыновы стэп. // перан. Горкі, як палын. Гэта праўнукі тых, што хадзілі сюды басанож, з палыновай горыччу ў сэрцы. Брыль.
2. Зроблены з палыну. Палыновым венікам.. [Акуліна] змяла з падлогі склычаныя недакуркі. Вітка. // Настоены на палыне. Палыновая настойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цьмяне́ць, ‑ее; незак.
1. Станавіцца цьмяным; цямнець. На голых кустах стухаў вечар, неба цьмянела і, здавалася, асядала на лес. Карамазаў. // Траціць свой бляск, яркі колер. [Хлопец:] — Ах, як жа не пашанцавала вам! Блешні цьмянеюць і чарвячкі, відаць, сохнуць. Ракітны.
2. перан. Траціць сваю яркасць, выразнасць: станавіцца менш выразным. Цьмянела яго слава. □ Дарагія вобразы радзімы ніколі не цьмянеюць перад нашымі вачыма. Хведаровіч. Але што больш астывалі [мядзведзіцкія], то ўсё больш цьмянела задавальненне ад перамогі. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gild
I [gɪld]
v.t.
залаці́ць
а) пакрыва́ць пазало́тай
б) фарбава́ць у залаці́сты ко́лер
в) informal прыхаро́шваць, прыкра́шваць
gild the pill — падсаладзі́ць го́ркую пілю́лю
II [gɪld]
n.
гл. guild
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
plum
[plʌm]
1.
n.
1) сьлі́ва f. (дрэ́ва й плод)
2) сма́чны кава́лак, вяршкі́, не́шта ве́льмі до́брае
3) цёмны сі́не-фіяле́тавы ко́лер
2.
adj.
сі́не-фіяле́тавага ко́леру
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
чырво́ны rot;
чырво́ны ко́лер róte Fárbe, Rot n -(e)s;
чырво́ны ало́вак Rótstift m -(e)s, -e;
2. у знач наз м Róte (sub) m -n, -n;
◊ прахо́дзіць чырво́най ні́ткай sich wie ein róter Fáden hindúrchziehen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
калары́т
(іт. colorito, ад лац. color = колер)
1) гарманічнае спалучэнне фарбаў, колераў (у карціне, фрэсцы, мазаіцы), якое стварае пэўнае адзінства зместу і формы (напр. светлы к.);
2) перан. сукупнасць характэрных рыс, своеасаблівасць чаго-н. (напр. к. эпохі).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ivory
[ˈaɪvəri]
1.
n., pl. -ries
1) слано́вая ко́стка
2) крэ́мава-бе́лы ко́лер
2.
adj.
1) з слано́вае ко́сткі
2) крэ́мава-бе́лы, ко́леру слано́вае ко́сткі
•
- ivories
- ivory black
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
white1 [waɪt] n.
1. бяло́к (яйка)
2. бяло́к (вока);
turn up the whites of one’s eyes закаці́ць во́чы
3. бе́лы ко́лер; бе́лая фа́рба
4. pl. whites бе́лае адзе́нне
5. бе́лы (чалавек); беласку́ры
6. бе́лы; белагвардзе́ец
♦
call white black называ́ць бе́лае чо́рным
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
гемаглабі́н
(ад гема- + лац. globus = шар)
складаны бялок, жалезазмяшчальны пігмент крыві чалавека, пазваночных і некаторых беспазваночных жывёл, які надае ёй чырвоны колер і служыць пераносчыкам кіслароду ва ўсе тканкі арганізма; складаецца з бялковай часткі (глабіну) і небялковай (гема).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
бунт 1, ‑у, М ‑нце, м.
Стыхійнае паўстанне, мяцеж. Стралецкі бунт. Кулацкі бунт. □ Грозны вагар зямельных бунтаў пакаціўся па неабсяжных прасторах царскай Расіі, скутай астрогамі і ланцугамі няволі, пакаціўся бляскам пажараў, клубамі дыму, афарбоўваючы ў крывавы колер халоднае асенняе неба. Колас. // Спрэчка, сварка. [Гаспадыня:] — Ды яна [наймічка], разбойніца, бунт узняла. Не пайду, кажа, у Граева служыць. Бажко. // перан. Пратэст, абурэнне. У грудзях яе [Мікалаеўны] пачаўся сапраўдны бунт зняважаных пачуццяў. Гамолка.
бунт 2, ‑а, М ‑нце, м.
Звязак, кіпа; стос.
[Ад ням. Bund — звязак.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)