Verbum

выкрыва́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто выкрывае каго-, што-н.

В. агрэсараў.

В. недахопаў.

|| ж. выкрыва́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. выкрыва́льніцкі, -ая, -ае.

вы́патрабаваць, -бую, -буеш, -буе; -буй; -баваны; зак.

1. што. Патрабаваннем дабіцца, атрымаць.

В. даведку.

2. каго. Прымусіць з’явіцца куды-н. па выкліку.

В. сведак у суд.

вы́цяць, вы́тну, вы́тнеш, вы́тне; вы́цяў, -цяла; вы́тні; вы́цяты; зак., каго-што чым, па чым або аб што.

Нанесці ўдар, стукнуць.

В. бізуном.

В. калена аб лаўку.

прапясо́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго (што) (разм.).

Моцна прабраць, вынесці вымову за што-н.

П. на сходзе за безгаспадарчасць.

|| незак. прапясо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

прасту́каць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што.

Тое, што і выстукаць (у 2 знач.).

П. хвораму грудзі.

|| незак. прасту́кваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прасту́кванне, -я, н.

прахапі́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -о́піць; -о́плены; зак., каго-што (разм.).

Пра вецер, холад і пад.: пранізаць наскрозь.

Яго прахапіла ветрам.

|| незак. прахо́пліваць, -ае.

прываражы́ць, -ажу́, -о́жыш, -о́жыць; -о́жаны; зак., каго (што).

1. У забабонных уяўленнях: прывабіць варажбой.

2. перан. Зачараваўшы, прывабіць да сябе (разм.).

|| незак. прываро́жваць, -аю, -аеш, -ае.

прыда́тны, -ая, -ае.

Такі, які мае патрэбныя якасці для чаго-н.; прыгодны (здатны) для каго-, чаго-н.

П. для яды.

Прыдатная кандыдатура.

|| наз. прыда́тнасць, -і, ж.

прыліза́ць, -іжу́, -іжаш, -іжа; -іжы́; -ізаны; зак., каго-што.

1. Прыгладзіць языком.

Сабака прылізаў поўсць.

2. перан. Надта гладка прычасаць, прыгладзіць.

|| незак. прылі́зваць, -аю, -аеш, -ае.

прыпрэ́гчы, -рагу́, -ражэ́ш, -ражэ́; -ражо́м, -ражаце́, -рагу́ць; -ро́г, -рэ́гла; -ражы́; -рэ́жаны; зак., каго-што.

Упрэгчы яшчэ, дадаткова.

П. яшчэ аднаго каня.

|| незак. прыпрага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.