крыха́, ‑і, ДМ крысе, ж.

Нязначная колькасць, маленькая часцінка чаго‑н. Крыха поля ля дому была абы-як, дрэнна выраблена. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полімеры́я, ‑і, ж.

Спец. З’ява генетычнай сувязі палімера з простай малекулай, у выніку чаго малекулярная вага палімера кратна малекулярнай вазе простай малекулы.

[Грэч. polymereia — наяўнасць многіх частак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прае́кцыя, ‑і, ж.

1. У матэматыцы — адлюстраванне прасторавых фігур на плоскасці.

2. Спец. Павялічанае адлюстраванне чаго‑н. на экране, атрыманае аптычным спосабам.

[Ад лац. projectio — кіданне наперад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паміна́льнік, ‑а, м.

Сшытак або кніжка са спісам для памінання ў царкве. // Разм. жарт. Наогул кніжка для запісаў чаго‑н. для памяці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папаваро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Разм. Тое, што і папаварочаць. За сваё жыццё .. [Тоня Базылькевіч] бярвення папаварочваў і карчоў папакарчаваў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надсы́пацца, ‑сы́плецца; зак.

Павялічыцца ў вышыню ад насыпання чаго‑н. зверху.

надсыпа́цца, а́ецца; незак.

1. Незак. да надсыпацца.

2. Зал. да надсыпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наско́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Скаціць адкуль‑н. або куды‑н. у вялікай колькасці. Наскочваць камення з гары. Наскочваць кучу бярвення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафаршырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што і чаго.

Начыніць фаршам. Нафаршыраваць рыбу. // Фаршыруючы, прыгатаваць у якой‑н. колькасці. Нафаршыраваць каструлю перцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. нацаніць. Правесці нацэнку.

2. Сума, на якую павышана цана чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нецярпі́масць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць нецярпімага. Нецярпімасць паводзін.

2. Нецярпімыя адносіны да каго‑, чаго‑н. Трэба вакол дармаедаў стварыць абстаноўку нецярпімасці. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)