Verbum

спа́йка, -і, ДМ спа́йцы, мн. -і, спа́ек, ж.

1. гл. спаяцца, спаяць.

2. Месца спайвання, злучэння частак чаго-н.

С. трубкі.

С. плеўры.

3. перан., адз. Цесная сувязь, яднанне людзей.

|| прым. спа́ечны, -ая, -ае.

наба́віць, -ба́ўлю, -ба́віш, -ба́віць; -ба́ўлены; зак., што і чаго.

Прыбавіць, дабавіць звыш таго, што было, што ўстаноўлена.

Н. сто рублёў.

|| незак. набаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. наба́ўка, -і, ДМ -ба́ўцы, мн. -і, -ба́вак, ж.

найгра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. Сыграць на музычным інструменце многа чаго.

2. што. Перадаць асноўны матыў.

Н. мелодыю.

3. што. Сыграць для гуказапісу.

4. што. Зрабіць лепшым, мілагучным ад працяглай ігры.

Н. скрыпку.

напая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што і чаго.

Паяннем прымацаваць або, прыпайваючы, падоўжыць што-н.

Н. канец восі.

|| незак. напа́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. напа́йванне, -я, н. і напа́йка, -і, ДМ -па́йцы, ж.

наструга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -ру́ганы; зак., чаго.

1. Стругаючы, нарыхтаваць якую-н. колькасць.

Н. дошак.

2. Нарэзаць дробнымі кавалкамі (пра бульбу і пад.).

3. і без дап. Стругаючы, насмеціць (разм.).

|| незак. настру́гваць, -аю, -аеш, -ае.

недаста́ча, -ы, мн. -ы, -та́ч, ж.

1. Адсутнасць патрэбнай колькасці каго-, чаго-н.

Н. паліва.

2. Адсутнасць патрэбнай колькасці грошай, маёмасці, выяўленая пры праверцы.

Выявіць недастачу.

3. Адсутнасць дастатковых сродкаў на пражыццё; недахоп самага неабходнага.

німб, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Сімвал святасці — ззянне ў выглядзе круга вакол галавы (на іконах, карцінах рэлігійнага зместу).

2. перан. Атмасфера славы, поспеху вакол каго-, чаго-н.

Н. славы.

|| прым. ні́мбавы, -ая, -ае.

паве́рх², прыназ. з Р.

1. Ужыв. пры абазначэнні паверхні, вышэй якой або на некаторай адлегласці ад якой што-н. размяшчаецца ці адбываецца.

Глядзець п. акуляраў.

2. На паверхні чаго-н.

Прылегчы на ложак п. коўдры.

падагульні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; -гу́льнены; зак., што.

1. Падвесці вынікі чаго-н.

П. суму выдаткаў.

2. Зрабіць абагульняючыя вывады.

П. думкі папярэдніх даследчыкаў.

|| незак. падагульня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. падагульне́нне, -я, н.

прака́шляць, -яю, -яеш, -яе; зак.

1. што. Кашляючы, ачысціць горла ад чаго-н.

П. макроту.

2. Падвергнуцца прыступам кашлю на працягу якога-н. часу.

Пракашляў усю ноч.

|| незак. прака́шліваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).