Verbum

царава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак.

1. Тое, што і царстваваць.

2. перан. Вылучацца сярод падобных да сябе якімі-н. якасцямі; першынстваваць дзе-н., сярод каго-, чаго-н.

|| наз. царава́нне, -я, н. (да 1 знач.).

па́сынак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Няродны сын для мужа ці жонкі ў сям’і.

Адносіцца да каго-, чаго-н. як да пасынка (перан.: нядобразычліва, абыякава).

2. Бакавы парастак расліны (спец.).

|| прым. па́сынкавы, -ая, -ае.

плацда́рм, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прастора, на якой рыхтуецца і разгортваецца ваенная аперацыя.

2. Участак берага, на які высаджваюцца фарсіруючыя раку войскі.

3. перан. Зыходны пункт для чаго-н.

П. для далейшых разважанняў.

рэцыды́ў, -ды́ву, мн. -ды́вы, -ды́ваў, м. (кніжн.).

1. Зварот хваробы пасля таго, калі здавалася б, што яна ўжо прайшла.

Р. рэўматызму.

2. Паўторнае праяўленне чаго-н. (адмоўнага).

Р. страху.

Р. крадзяжу.

|| прым. рэцыды́ўны, -ая, -ае.

рэ́чышча, -а, мн. -ы, -ышч і -аў, н.

1. Паглыбленне ў грунце, па якім цячэ вадзяная плынь.

Р. ракі.

2. перан. Напрамак, шлях развіцця чаго-н.

Накіраваць гаворку ў патрэбнае р.

У рэчышчы рамантычных традыцый.

сама...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае:

1) накіраванасць дзеяння (названага ў другой частцы) на самога сябе, напр.: самазабеспячэнне, самакантроль, самаабман;

2) здзяйсненне чаго-н. без дапамогі збоку, адвольна, аўтаматычна, напр.: самаразбурэнне, саманаладка, самаразрадны.

скало́ць¹, скалю́, ско́леш, ско́ле; скалі́; ско́латы; зак., што.

Аддзяліць слой, кавалак чаго-н. ударам; збіць.

С. лёд з ганка.

|| незак. ско́лваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ско́лка, -і, ДМ -лцы, ж. і ско́лванне, -я, н.

ска́рбніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

1. уст. Месца захоўвання дарагіх рэчаў, каштоўнасцей.

Княжаская с.

2. перан. Сукупнасць культурных, духоўных каштоўнасцей, сканцэнтраванне чаго-н. вельмі каштоўнага.

Паэзія Якуба Коласа і Янкі Купалы — с. беларускай літаратуры.

склад¹, -а, М -дзе, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Спецыяльнае месца, памяшканне для захоўвання чаго-н.

С. для розных прамысловых тавараў.

2. Запас тавараў, матэрыялаў, зложаных у адным месцы.

Склады сыравіны.

|| прым. складскі́, -а́я, -о́е.

спабо́рніцтва, -а, мн. -ы, -аў, н.

Форма дзейнасці (работы, гульні і пад.), удзельнікі якой імкнуцца выявіць перавагу над кім-н. у дасягненні чаго-н., дасягнуць лепшых вынікаў у чым-н.

Спартыўныя спаборніцтвы.

С. па плаванні.