пладо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які прыносіць прыдатныя для яды плады. Пладовыя дрэвы.

2. Прыгатаваны з пладоў; у склад якога ўваходзяць плады. Пладовы цукар. Пладовае віно.

3. У складзе якога маюцца органы размнажэння, апладненяя (пра расліны).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгалінава́цца, ‑нуецца; зак.

1. Даць галіны (пра расліны). Старая хвоя разгалінавалася ў два бакі, тоўстыя лапы вычварна выгнуліся. Лужанін.

2. перан. Раздзяліцца на некалькі частак, ліній, напрамкаў, якія ідуць з аднаго пункта ў розныя бакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГІДАТАФІ́ТЫ

[ад грэч. hydōr (hydatos) вада + ...фіт(ы)],

водныя расліны, якія цалкам ці большай сваёй часткай (у адрозненне ад гідрафітаў) апушчаны ў ваду (напр., белы гарлачык, раска, аладэя).

т. 5, с. 220

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Красава́ць ’цвісці (пра злакавыя расліны)’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сл. паўн.-зах.). Гл. краса 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сарцаві́на ’унутраная частка сцябла (ствала) або кораня расліны’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ). Да сэрца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аэрафі́ты

(ад аэра- + -фіты)

расліны, якія атрымліваюць пажыўныя рэчывы толькі з паветра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

брыяло́гія

(ад гр. bryon = мох + -логія)

раздзел батанікі, які вывучае мохападобныя расліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

галафі́ты

(ад гала- + -фіты)

расліны, якія растуць на засоленым грунце (параўн. глікафіты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

глікафі́ты

(ад гліка- + -фіты)

расліны незасоленых глеб і прэсных вадаёмаў (параўн. галафіты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэндрало́гія

(ад дэндра- + -логія)

раздзел батанікі, які вывучае дрэвы і кустовыя расліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)