бемо́ль, ‑я,
1. Нотны знак, які азначае паніжэнне гуку на паўтона.
2.
[Фр. bémol.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бемо́ль, ‑я,
1. Нотны знак, які азначае паніжэнне гуку на паўтона.
2.
[Фр. bémol.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́дарны, ‑ая, ‑ае.
Пахучы, духмяны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дастасава́цца, ‑суюся, ‑суешся, ‑суецца;
Прымяніцца, прыйсці ў адпаведнасць з чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́світкавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да досвітку, бывае досвіткам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калга́снік, ‑а,
Член калгаса.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
оперупаўнава́жаны, ‑ага,
Асоба, якой дадзены паўнамоцтвы для выканання якіх‑н. аперацый спецыяльнага характару.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папакпі́ць, ‑кплю, ‑кпіш, ‑кпіць;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прысну́ць, ‑сну́, ‑сне́ш, ‑сне́; ‑снём, ‑сняце́;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сатурна́ліі, ‑ій;
У Старажытным Рыме — свята ў гонар бога Сатурна, якое спраўлялася
[Лац. Saturnalia.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сняда́нне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)