рубелі́т

(ад лац. rubellus = чырванаваты)

мінерал класа сілікатаў чырвонага колеру, разнавіднасць турмаліну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тары́т

(ад торый)

мінерал класа сілікатаў чорнага, бурага, аранжавага колеру; руда торыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цынкі́т

(ням. Zinkit)

мінерал класа вокісаў і гідравокісаў чырвонага колеру; цынкавая руда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цыяно́метр

(ад гр. kyanos = сіні + -метр)

прыбор для вызначэння колеру яснага неба.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мядзя́нка 1 ’неядавітая змяя, Coronella austriaca’ (ТСБМ, БелСЭ, Касп.; в.-дзв., смарг., Сл. ПЗБ; свянцянск., КЭС). Да медзь (гл.). Названа паводле медна-чырвонага колеру спіны.

Мядзя́нка 2 ’зялёная фарба, прыгатаваная з воцатна-меднай солі’ (ТСБМ), ’медная пасудзіна’ (Нас.), ’алюміневая каструля’ (б.-каш., Мат. Гом.). Да медзь (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Печані́ца ’сіняквет звычайны, Echitim vulgare L.’ (віц., маг., Кіс.). Відаць, утворана пры дапамозе суф. ‑іц‑а ад печань (гл.), як і іншыя назвы раслін на аснове іх падабенства да адпаведных прадметаў: жыціца, мятліца, ігліца, у прыватнасці, на аснове падабенства колеру сіне-бардова-чырвоных кветак расліны і пячонкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ільняны́ léinen-, Lein-; flächse(r)n, Flachs-;

ільняно́е валакно́ Fláchsfaser f -, -n;

ільняно́е палатно́ Léinwand f -, Léinen n -(e)s, -;

ільняно́га ко́леру (пра валасы) fláchsblond, héllblond, stróhblond;

з ільняны́мі валаса́мі fláchsköpfig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нябе́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Які не бяліўся. Пакойчык быў запушчаны, даўно нябелены, змрочны і няўтульны. Колас.

2. Не апрацаваны бяленнем. — А гэта што? Колішні матчын святочны абрус? Дальбог, у нас такія ткалі — нябеленая аснова, белены ўток. Палтаран. Далёка ўнізе плылі рэдкія хмары колеру нябеленага палатна. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камуфля́ж, ‑у, м.

1. Адзін з відаў маскіроўкі — афарбоўванне вайсковай тэхнікі, будынкаў і пад. плямамі рознай формы і рознага колеру.

2. перан. Тое, чым прыкрываюць, маскіруюць сапраўдныя намеры, адносіны. Як .. трэба разумець яго [Дарубашвілі] першапачатковыя адносіны да Марылі — як сапраўды шчырыя і праўдзівыя ці толькі камуфляж? «Полымя».

[Фр. camouflage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лісі́чка ​1, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да лісіца ​1 (у 1 знач.); маладая ліса.

лісі́чка ​2, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Ядомы грыб жоўтага колеру. Кошыкі і паравы к поўдню напаўняліся .. прысадзістымі лісічкамі, чырвонагаловымі цыбатымі падасінавікамі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)