ламіна́рны

(ад лац. lamina = пласцінка, палоска)

слаісты, плоскі;

л. рух вадкасці — рух, пры якім слаі вадкасці цякуць паралельна, не змешваюцца (параўн. турбулентны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лігнасто́н

(ад лац. lignum = дрэва + англ. stone = камень)

спрасаваная пры высокай тэмпературы драўніна, з якой робяць чаўнакі, шасцерні, укладышы падшыпнікаў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ліпакаі́н

(ад гр. lipos = тлушч + kaio = спальваю)

прэпарат, які атрымліваюць з падстраўнікавай залозы буйной рагатай жывёлы; выкарыстоўваецца пры захворваннях печані, цукровым дыябеце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мала́сы

(фр. mollasses, ад лац. mollis = мяккі)

тоўшчы горных парод (кангламератаў, пясчанікаў, мергеляў, глін), якія адкладваюцца ў міжгорных упадзінах пры разбурэнні гор.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

меразіго́та

(ад гр. meros = частка + зігота)

частковая зігота, якая ўтвараецца ў бактэрый пры ўсіх формах пераносу генетычнага матэрыялу (гл. трансдукцыя, трансфармацыя 2).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метылтыаурацы́л

(ад метыл + гр. theion = сера + uron = мача + лац. acetum = воцат)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца пры лячэнні базедавай хваробы, гіпертырэёзу і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мікраманіпуля́тар

(ад мікра- + маніпулятар)

прыбор, пры дапамозе якога пад кантролем мікраскопа праводзяць складаныя аперацыі над вельмі дробнымі аб’ектамі, пераважна над клеткамі арганізма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мікрацы́д

(ад мікра- + -цыд)

лекавы прэпарат, супрацьмікробны сродак, які выкарыстоўваецца пры лячэнні ран, апёкаў, абмарожанняў абмарожванняў, пролежняў, гнойна-запаленчых працэсаў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мішэ́нь

(рус. мишень, ад тур. nisan = знак)

прадмет, які служыць цэллю пры вучэбнай стральбе;

2) перан. той, хто з’яўляецца прадметам нападак нападкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нарко́тык

(гр. narkotikos = які ашаламляе)

рэчыва, якое ўжываецца ў медыцыне як сродак абязбольвання або ўсыплення, а пры бескантрольным ужыванні прыводзіць да наркаманіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)